In literair Vlaanderen is een beetje de pleuris uitgebroken na het optreden van Dimitri Verhulst in de talkshow De afspraak. Aanleiding voor zijn aanwezigheid was de publicatie van zijn nieuwe roman Bechamel Mucho. De nogal promiscue hoofdpersoon in het boek is animator bij een hotel op Mallorca. Verhulst begon te vertellen over zijn eigen ervaringen en vertelt dat je als animator bonussen kreeg als je met meisjes jonger dan 16 naar bed ging. Stoere praat. Saskia de Coster deconstrueert in het artikel ‘Beste Dimitri Verhulst, ook in 1996 kon seks met minderjarigen niet door de beugel’ in De Standaard het ongemak aan tafel en de reactie van Verhulst een dag later toen hij wel moest veroordelen wat er vroeger gebeurde:

Als lid van een cultuur die pas expliciet stelling neemt als ze met de neus op feiten of uitspraken geduwd wordt, gaat Verhulst de volgende dag, wanneer hij de uitdrukkelijke vraag krijgt, zoals verwacht veroordelen dat dit gebeurde. Hij helt zelfs te fel over naar de andere kant om geloofwaardig te zijn – de overdrijving blijft zijn favoriete stijlfiguur. Hij zou zijn job als animator zijn kwijtgeraakt door te weinig met vrouwen naar bed te gaan. Tja, wat een slachtoffer. Met stoere verhalen met de grote jongens willen meedoen en dan beseffen dat die laffe tussenpositie – “het gebeurde, ik heb het gezien, maar ik heb wel niet meegedaan” – misschien nog de kwalijkste positie van al is, het is veelzeggend.

Lees het hele stuk hier.