Het was gisteren moederdag, en hoewel mijn moeder niet meer leeft denk ik die dag extra aan haar. Welke hersenkronkel ik maakte weet ik niet, maar ineens dacht ik aan voorlezen, voorgelezen worden en luisterboeken.

Als kind liet ik mij graag voorlezen, en ik stelde het lang uit te laten merken dat ik zelf kon lezen, om deze magische ervaring niet voorbij te laten gaan. Ik dacht dat voorgelezen worden aan kinderen was voorbehouden. Maar toen ik iets ouder was, ontdekte ik dat mijn ouders zich ook graag lieten voorlezen. Tijdens een regenachtige vakantie in de Ardennen werd ik ’s avonds opgeschrikt door vreemde gesprekken. Ik sloop naar de gang om te ontdekken dat mijn ouders bij een knapperend haarvuur elkaar om de beurt een hoofdstuk uit een spannend boek voorlazen. Doodstil bleef ik boven aan de trap zitten om te horen hoe dat verhaal verder ging. De openbaring was: de ervaring die ik als kind had gehad, bleek terug te kunnen komen in mijn volwassen leven. Voorgelezen worden hoorde nog steeds tot de mogelijkheden!

Af en toe lees ik mijzelf voor, gewoon om een tekst beter te beleven of begrijpen. Maar het plezier van voorgelezen wórden heb ik pas weer ontdekt door luisterboeken. Helaas is niet elke stem of voorlezer even geschikt, maar er zijn hoogtepunten zoals Adriaan van Dis, Nelleke Noordervliet en Arthur Japin. Ook niet-schrijvers blijken over een onvermoed talent te beschikken om voor te lezen, zoals Ron Brandsteder en Job Cohen.

Halverwege de maand juni, tijdens de Week van het Luisterboek, promoten uitgevers van luisterboeken het genre. Er verschijnt een heus Geschenk, en er bestaat sinds twee jaar een Esta Luisterboek Award, een prijs voor het beste luisterboek. En nee, die prijs gaat niet naar de auteur van dat boek, maar naar de voorlezer die met zijn stem en intonatie het boek een meerwaarde heeft gegeven.

Hier kun je fragmenten van de genomineerden beluisteren en voorspellen wie er zal winnen. Licht uit, boek aan. Veel plezier.