Vlot lezende invuloefening

Wie de laatste jaren het oeuvre van Oscar van den Boogaard volgt, weet dat hij wel romans produceert, maar het lijkt steeds meer of het maakwerk is geworden. Maakwerk waarbij de thematiek zich herhaalt. Dat hoeft niet erg te zijn; sommige schrijvers kunnen hun hele leven toe met een handjevol motieven, maar bij Van den Boogaard stoort het me een beetje. Bij de nieuwste roman Meer dan een minnaar moest ik erg denken aan Liefdesdood en De heerlijkheid van Julia.

In deze boeken spelen buren een belangrijke rol, tevens onderlinge ingewikkelde liefdesaffaires. Daarnaast is er in beide boeken (in heel het oeuvre van Van den Boogaard) sprake van iemand die vlucht uit de bestaande situatie. Ook blijft vaak één van de hoofdpersonen in het ongewisse over de daadwerkelijke loop van de gebeurtenissen en weet jij als lezer meer dan de hoofdpersonen afzonderlijk.

In Meer dan een minnaar is dit allemaal terug te vinden. Noël en Regina wonen samen met hun zoon August in een oud huisje in een bosrijke omgeving van het kleine dorpje Sint-Martens-Latem en krijgen als buren een de mediagenieke seksuoloog Rudolf en zijn jonge vrouw Elsie, terwijl in de weekenden zijn dochter Lilly uit een eerder huwelijk rondscharrelt. Verzin hierbij de nodige verwikkelingen en de eerder genoemde plotingrediënten en je hebt een standaard Van den Boogaard.

De roman leest overigens vlot en je verveelt je ook geen moment, omdat de verteller van personage naar personage springt en je steeds een deel van het verhaal (en het verleden) te horen krijgt. Ook hier bereikt Van den Boogaard weer het effect dat je als lezer beter ingevoerd bent in het leven van de personages dan zijzelf. Dat levert soms extra spanning op. Dat is met name het geval als je, zoals ik, niet van tevoren de tekst op de binnenflap leest, want als je dat wel doet, dan gaat de verrassing van een plotwending er wel vanaf.

Toch mis ik wat, namelijk de urgentie om dit soort verhalen te schrijven. Want over een anderhalf jaar verschijnt er weer zo’n soort boek. In de meer autobiografische boeken Inspiration point en Sensaties beschrijft Van den Boogaard wat hem zelf bezighoudt. Dat zie ik niet echt terugkomen in zijn romans. Natuurlijk hoeft een boek niet aan te sluiten bij het persoonlijke leven van de schrijver, maar ik heb het idee dat de zeggingskracht van de eerste drie romans (Dentz, Fremdkörper en Bruno’s optimisme) sterker was, dat de verhalen mij in ieder geval meer raakten dan deze vlot lezende invuloefening. Zijn voorlaatste roman, Magic man, leek een terugkeer naar die begintijd; Meer dan een minnaar is een veiliger boek. Ik waardeer die ‘oude’ Van den Boogaard meer, die schrijft boeken die een beetje pijn doen bij het lezen.

Coen Peppelenbos

Oscar van den Boogaard – Meer dan een minnaar. De Bezige Bij, Amsterdam, 230 blz. € 18,90