Ziektevers

Voor Okke

Hij zat gemakkelijk op de rand van ’t bed,
en sprak van school en leuke jongensspelen,
en hoe de vreemde talen hem vervelen,
en van de vrije zaterdagse pret.

Ik luisterde gelukkig, want het was
of ’t leven aan mijn leger kwinkeleerde.
Kwellende koorts, die mij verdervend deerde,
verdoofde, tot de felle pijn genas.

Toen ik, een avond lang en zeer bevreesd,
ben voor de poorten van den dood geweest,
kwam plots zijn jonge stem mij achterhalen.

Mijn ogen nog vol nare duisternis,
zag ik verrast, hoe klaar de luister is
van trouw, die onbevreesd zo diep durft dalen.

Willem de Mérode (1887 – 1937)

Uit De gedroomde zoon. Samenstelling Willem Jan Otten en Hans Werkman, Aspekt, Soesterberg. 128 blz. € 19,95.

De poëzie van Willem de Mérode kon altijd rekenen ‘op twee soorten goede verstaanders’ aldus Willem Jan Otten en Hans Werkman, samenstellers van de bloemlezing De gedroomde zoon: ‘protestants-christelijke lezers, die in zijn werk de worsteling met een gebiedende en vergevende God bleven herkennen, en, na de jaren zeventig, een groep homoseksueel georiënteerde poëzieliefhebbers, die in het werk de verholen minnaar van jongens aantroffen, de schrijver van ongeëvenaarde, en al evenzeer niet zelden worstelende liefdeslyriek.’ De samenstellers constateren dat Gerrit Komrij wat eenzijdig was in de keuze van negen gedichten voor zijn vermaarde bloemlezing: ‘de meeste onmiskenbaar erotisch, niet één uitgesproken religieus’.

Gelukkig kiezen de samenstellers ervoor om de bloemlezing niet alleen vol te plempen met gedichten over schuldgevoel en boetedoening. Wel kiezen ze voor een omgekeerde chronologische volgorde, waardoor de laatste periode van het leven van De Mérode vol ‘worstelende’ lyriek aan het begin staat en zijn mooiere gedichten achterin de bundel. Om het werk toegankelijk te maken voor moderne lezers hebben Otten en Werkman er bovendien voor gekozen om de moderne spelling aan te houden.