Altijd weer die verwondering

Er valt als recensent niet veel eer te behalen aan Tellen en wegen, de nieuwe bundel van K. Schippers. De poëtica van de dichter is door de jaren heen in het geheel niet veranderd. Een voorwerp isoleren uit zijn context behoort nog steeds tot het handelsmerk van Schippers, evenals de verwonderde blik van een kind naar de alledaagse werkelijkheid. Alles wat al gezegd en geschreven is over het werk van Schippers gaat ook op voor deze bundel.

Eeuwigheid

De suikerpot wordt altijd
aangevuld zonder dat de onderste
klontjes zijn gebruikt.

Zo kunnen die er jaren liggen.

Omdat volgens het Zestigers-principe (de generatie dichters waartoe Schippers ook behoorde), alles poëzie kan zijn, zijn in Tellen en wegen zelfs een aantal opmerkelijke rekensommen opgenomen.

1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
—
55 = 10 = 1

11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
—
155 = 11 = 2

[…]

Die sommen zijn aardige vondsten, maar ze typeren niet de hele bundel van Schippers. Zijn gedichten zijn meer dan alleen kille formules of objectieve observaties. Er zit ook ontroering in Tellen en wegen, zoals bijvoorbeeld in het gedicht ‘In die tegel zit een vriend van mij’.

[…]
ik heb je nog zoveel te vertellen
met een schelpje van de kust van Sumatra
4 oktober 1992 = half zeven is het gebeurd
popje gemaakt met ogen en haren en neus en mond en er zit 3 kopje
sament en 1 kopje zand en kopje water
veel stukjes spiegel zie je je eigen gezicht helemaal misvormd en
gebroken

[…]

Het gedicht is geschreven voor het tapijt van mozaïekstoeptegels bij het Bijlmermonument. De stoeptegels werden ontworpen door de nabestaanden van de ramp naar een idee van Akelei Hertzberger. Hertzberger vroeg K. Schippers een tekst voor het monument. Schippers stelde voor om de makers zelf aan het woord te laten. Uit hun vastgelegde verhalen koos hij een aantal zinnen voor het gedicht.

Zeggen dat het gedicht ontroering bevat is echter bezijden de waarheid. Het gedicht is wat het is, maar de regels wekken desalniettemin ontroering op bij de lezer (bij mij in ieder geval) door de onbeholpen zinnen die lukraak onder elkaar geplaatst lijken en de context waar ze uit gehaald zijn.

De gedichten van K. Schippers kenmerken zich dus simpelweg door de verrassende invalshoek die ze altijd bevatten. Paradoxaal genoeg is daarmee het werk van Schippers niet meer verrassend te noemen. De lezer weet wat hij krijgt. Liefhebbers, zoals ik, zullen veel plezier beleven aan zijn gedichten, haters kunnen maar beter verre blijven van deze bundel en personen die nog nooit een gedicht hebben gelezen van K. Schippers moeten zich schamen en als de wiedeweerga naar de boekhandel snellen.

Daniël Dee

K. Schippers – Tellen en wegen. Gedichten. Querido, Amsterdam, 84 blz. € 18,95

https://vimeo.com/13779355
In de bundel heet het gedicht ‘Vulpen, groen gevlamd’.