Beste Eppo,

Laat ik het maar zeggen: ik volg jou al een geruime tijd. Wees niet bang – ik ben geen stalker. Maar zodra jouw naam ergens opduikt, dan wil ik dat lezen. Zodra er een filmpje op YouTube met jou verschijnt, dan wil ik dat zien. Gek hè? Dat had ik nou nooit met Henk Kraima, de vorige directeur van Stichting CPNB. Het begon natuurlijk met het inmiddels bekende interview in de Volkskrant waarin jij vertelde geen lezer te zijn. ‘Ik lees in principe geen boeken.’ Zo zei je het. De directeur van de Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek leest geen boeken. Dat is als de gladde autoverkoper die geen rijbewijs blijkt te hebben. De slager die geen vlees eet. De atheïstische dominee. Hun zaak zou snel failliet gaan. Ze zouden snel hun baan verliezen. Maar jij Eppo, jij bent directeur geworden. Dat is knap – dat geef ik meteen toe.

Ik behoorde tot de groep mensen die vreesde voor een volslagen andere koers. ‘Heleen van Royen schrijft Boekenweekgeschenk 2012’. Dat soort berichten. Maar jullie stichting vroeg de Vlaming Tom Lanoye om het geschenk voor volgend jaar te schrijven. Een fantastische keuze. Ik ging ineens even geloven dat het allemaal wel wat meeviel. Dat je natuurlijk medewerkers om je heen hebt die wel lezen, de Nederlandse literatuur van binnen en buiten kennen. Want telkens als het om de inhoud gaat, Eppo, zie ik jou nergens. Bij het woord ‘boek’ lijk jij een stap terug te doen. Verscholen achter publiciteitsmedewerkers. Neem de onderstaande foto. Gekiekt op Manuscripta dit jaar. Een evenement waarbij het draait om boeken en lezen. Wat doet iemand als hij niets van het onderwerp afweet? Hij leidt het publiek af. Hij maakt er een act van.

(Foto: Gerlinde de Geus)

Of deze foto. Kinderboekenbal 2011. Bijna twee weken geleden. Bang dat mensen je gaan vragen welk boek je onlangs hebt gelezen. Welk kinderboek je hebt verslonden. De oplossing! Je doet gewoon een malle sjerp om. Dan gaan ze daar vast grappen over maken. En de jongens en meisjes, die net afgestudeerd zijn bij de opleiding Journalistiek, gaan natuurlijk niets meer vragen over het kinderboek. ‘Goh, meneer Van Nispen, wat ziet u er bijzonder uit. Vertel eens!’ Eppo van Nispen B.V., voor al uw feesten en partijen.

(Foto: Theo Hakkert)

En dan de uitreiking van de Gouden Griffel. Diezelfde avond. Het moment dat je kunt laten zien dat het om de inhoud gaat. Talloze camera’s staan op je gericht. Je wordt gefotografeerd. Je komt in het Journaal van tien uur, Jan de Hoop brengt het nieuws in het RTL Ontbijtnieuws, Teletekst zet het op pagina 101. Je kunt de winnaar van de Gouden Griffel de hand schudden. Hem zeggen wat jíj van het boek vindt. Maar nee, de directeur van de CPNB (de toekenner van de Gouden Griffel) is nergens te bekennen. Jij bent als de oom op feestjes die, als anderen over een boek praten, de hypotheekaftrek bespreken, het over massaontslag hebben, een film die ze geraakt heeft, nog eens vraagt om aan zijn vinger te trekken. Prrrrt.

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=FEHa0k7-u40[/youtube]

Afgelopen week, Eppo, werd jouw nieuwe beleid ineens schrijnend zichtbaar. Marieke Verhoeven, adjunct-directeur, vertrekt bij de Stichting CPNB. Verhoeven die zich de afgelopen jaren heeft ingezet voor het kinder- en jeugdboek. Ze was zichtbaar bij belangrijke uitreikingen, zoals het Gouden Penseel. Een vrouw die streed voor de inhoud. Een vrouw met een groot boekenhart. Ze was daarom ook geliefd bij schrijvers en het boekenvak. ‘Een verschil van inzicht met betrekking tot het te voeren beleid is de reden van haar vertrek,’ stond er in het persbericht. Laat me raden, Eppo. Wilde jij Geronimo Stilton het Kinderboekweekgeschenk 2012 laten schrijven? Je zag het al voor je. Dan kon jij mooi op het Kinderboekenbal in zo’n groot muizenpak lopen. Handen schudden met kinderen, wuiven naar de pers. De held van de avond.

Twee dagen later laat Stichting CPNB opnieuw van zich horen. Naast het Boekenweekgeschenk verschijnt ook altijd het Boekenweekessay. Welke essayist strijkt dit jaar met de eer? David Van Reybrouck, Roel Bentz van den Berg, Dirk van Weelden, Arjen van Veelen, Joke Hermsen, Geert Buelens. Nee, mensen. Teevee-persoonlijkheid Nico Dijkshoorn (u weet wel, de schrijver van die versjes tijdens De Wereld Draait Door) is de gelukkige. En blij dat hij was. Hij vond het ‘groot nieuws’ en een ‘grote eer’. Ivo Niehe light.

Tot slot, Eppo, en dan houd ik op. Je interview van afgelopen zaterdag in NRC Handelsblad. Het was weer tekenend. Twee pagina’s Eppo van Nispen, maar het ging vrijwel niet over de literatuur. Of je enkele schrijvers persoonlijk kende? ‘Nee’, was het antwoord. Stel je voor! Straks gaan ze je nog vragen wat je van hun laatste boek vond. Met de woorden ‘leuk’ of ‘prachtig’ red je het niet in de literatuur, Eppo. Henk Kraima kreeg vorig jaar een groots afscheid in de Amsterdamse Stadsschouwburg. In de zalen zaten veel schrijvers, onder andere: Remco Campert, Adriaan van Dis, Harry Mulisch, Geert Mak en Thomas Rosenboom. Enkele van hen hielden zelfs een speech. Ik ben benieuwd naar jouw afscheid, Eppo. Het is wat voorbarig, ik weet het, maar toch. Je gaat vast in je eentje een avondvullend programma verzorgen, in de kleine zaal van DeLaMar.

Hartelijks,

Bart Temme

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=lW2UBqHsrYg[/youtube]