Column: Erik Nieuwenhuis – Toekomstdromen (33)
Hij kan de Porsche Carrera RS uit 1973 nog zo voor je uittekenen. Met z’n 2.7 liter motor en dikke 210 pk wat je noemde een beest van een wagen. Aan de muur van zijn jongenskamer hing een affiche uit een autoblad dat hij dat jaar uit de wachtkamer van de jeugdpsychiater had gejat. Hij kon zijn ogen er niet vanaf houden. Zijn vader reed een Fiat 125 uit 1967, een onaanzienlijk autootje waar ze niet eens met het hele gezin inpasten. De autoloze zondagen dat jaar waren hem een geschenk uit de hemel. Dagen waarop hij niet hoefde weg te duiken als hij langs de provinciale weg het vriendje zag staan met wie hij doordeweeks nummerborden in zijn autoschrift noteerde. Toen hij vijftien was, bezat hij driehonderd afbeeldingen van de Carrera RS, die hij bewaarde in een schoenendoos, die hij aan de buitenkant had beplakt met plaatjes uit een bandencatalogus van zijn vader. Op z’n 23ste reed hij in een okergele Fiat Polski uit 1981. Het hoongelach van zijn vader op de parkeerplaats voor het familierestaurant had hij ingecalculeerd. Als zijn berekeningen klopten, zou hij in ’89 het geld bij elkaar hebben om zijn jongensdroom waar te maken. Eens kijken wie er dán lachte. De jaren gingen, het leven werd duurder en niet goedkoper en zo duurde het nog tot 2003 voor hij via marktplaats in het bezit kwam van een RS uit 1974 met originele harmonicarubbers en 2.7 liter onder de klep. Hij nodigde zijn vader uit voor een rondje rond het verpleegtehuis, maar die zei dat hij van zijn moeder niet met vreemden mee mocht gaan. Nog diezelfde week reed hij onder invloed een bejaarde vrouw op een zebrapad doormidden. De door zijn advocaat als getuige opgeroepen jeugdpsychiater pleitte voor verzachtende omstandigheden. Maar met het dramatische beeld van de gekliefde oude dame op het netvlies, kon de rechter tot geen ander besluit komen. De rijbevoegdheid is hem levenslang ontzegd. Dat heeft hem een poos flink van de kaart gebracht, maar inmiddels heeft hij zijn leven aardig op poten. Op doordeweekse dagen zit hij weer met zijn autoschrift langs de provinciale weg. Ongelofelijk hoeveel 911’s er op een gewone dinsdag in september nog voorbijrazen.
Erik Nieuwenhuis