Op zijn eigen blog Artistiek Bureau schreef Nick ter Wal over de bibliofiele Gerrit Komrij.

Het is een rare fabel dat bibliofielen hun boeken altijd afschermen van de boze buitenwereld. Gerrit Komrij nam graag plaats op een terras (‘Witbier, alstublieft’) om vijf plastic tassen op schoot te nemen en vervolgens stuk voor stuk zijn aanwinsten rond te laten gaan. De laatste keer viel ik van de ene verbazing in de andere. Of ik niet wist dat hij ook omslagontwerpen van Piet Marée verzamelde.

In dezelfde column: ‘En nu, met één voet in het graf en een loopneus, hurk ik tussen vijftigduizend schatten, allemaal dames en heren van stand of door mij persoonlijk gered uit de goot, allemaal ondoorzichtig en toch zo open.’

Gerrit Komrij was een groot bibliofiel. Misschien niet de grootste, wel de wonderlijkste. Niemand heeft mooier over bibliofilie geschreven dan hij.