Op de website van VPRO Boeken wordt vermeld dat de dichter, componist en scheepsarcheoloog Louis Lehmann gisteren op 92-jarige leeftijd is overleden. Lehmann schreef gedichten, proza, essays en toneel. Hij maakte vertalingen, schreef een opera, gaf lezingen en schreef recensies. Lehmann publiceerde onder zijn eigen naam, maar ook onder meerdere pseudoniemen, zoals S. Colmar, Georges Ferre, Kemal Isamïli en Martin Holme, Urenkel Klecksel en M. Schoriës, Urenkel Bählamm, Wouter Gliont en Mies Maan. Zie hier voor meer informatie over Lehmann. In 1998 schreef Lehmann het gedicht Als ‘k dood ben:

Dichters in de Prinsentuin

(foto: © Dolf Verlinden)

Als ‘k dood ben zijn mijn kleren rare dingen.

De overhemden, nieuw of dragensbroos,

de pakken hangend waar ze altijd hingen,

steeds wijzend naar omlaag, besluiteloos.

Ik was ze, ik alleen droeg hen altoos.

En omdat ze mij vaak vervingen,

of omdat ik hen uit hun winkel koos;

zij tonen iets van mijn herinneringen.

Oh, vrienden, enigszins van mijn formaat,

ik roep U als de dood te wachten staat,

(maak ik het sterven bij bewustzijn mee)

‘k Geef U of leen, ‘t zou niet de eerste keer zijn

mijn pakken, vormt met hen die mij niet meer zijn

dan langs mijn kist een onzwart defilé.

Louis Lehmann

Wim Noordhoek haalde deze herinnering op.