Vandaag werd bekendgemaakt dat de Libris-jury de roman Kinderen van het Ruige Land van Auke Hulst niet alsnog gaat beoordelen. Tzum.info vroeg Hulst om een reactie op dit besluit. Hij zegt:

Ik denk dat het een begrijpelijk en terechte beslissing is om de boeken niet alsnog in overweging te nemen. Dat zou een precedent hebben geschapen en mogelijk onwenselijke en (nieuwe) pijnlijke situaties hebben kunnen creëren. De beslissing is terecht. Wel kun je je afvragen of de Libris niet – op het moment dat een gekende uitgever nul titels inbrengt – even een telefoontje moet plegen. Zoiets valt op.

De suggestie dat auteurs beter de groslijst en FB-pagina in de gaten moeten houden, lijkt me niet reëel. Er komt veel kijken bij het boekenvak, en als schrijver moet je je kunnen focussen op het werk zelf, en op promotionele activiteiten, indien die zich voordoen. Schrijvers hebben onder meer een uitgever om logistieke rompslomp af te handelen – variërend van afspraken met drukkers, gesprekken met boekhandels, en dus ook het insturen van boeken voor prijzen. Daarnaast: de organisatie communiceert aan de uitgevers de procedure en deadlines. Niet aan schrijvers. Het geeft geen pas nu naar de schrijvers te wijzen.

Het is geen doen om voortdurend op elk vlak de uitgever op de vingers te kijken; bovendien spreekt daar een wantrouwen uit dat me niet gezond lijkt voor de verhoudingen. Ik heb in oktober een mail gestuurd om nog even te herinneren aan het prijzencircus, in het vertrouwen dat dat helemaal goed zou komen. Maar mensen zijn mensen, en fouten worden gemaakt.

Ik denk dat mijn uitgever een verschrikkelijke fout heeft gemaakt, maar de Libris-organisatie gaat iets te makkelijk voorbij aan het verwijt dat ze zelf wel wat pro-actiever mag handelen bij evidente hiaten in de groslijst. Zeker na het drama 2009, toen meerdere regelrechte kanshebbers niet meedongen naar de prijs, wil je toch koste wat kost voorkomen dat je prijs geloofwaardige kandidaten mist? Bijvoorbeeld een goed besproken boek als dat van Max Niematz. Bijvoorbeeld een boek dat voor de BNG prijs is genomineerd, zoals het mijne.