23/02/2013

Het gebeurt niet vaak, maar soms heb je als grafadept het geluk dat twee liefhebberijen samenvallen. Dat is wanneer er in de buurt van de steen van een beroemd en bewonderd auteur plots een kat opduikt. Dán ben ik werkelijk volmaakt tevreden.

Dwalend door Rome, het drukke stadsverkeer ontvluchtend belandden mijn moeder en ik, want de vaste fotograaf zat thuis, op het kleine protestantse kerkhof, ofwel het Cimitero Acattolico, ofwel het Cimitero degli Inglesi, op zoek naar het graf van de Engelse dichter John Keats (1795-1821).

De jonge poëet had het aan zijn longen en was in 1820 op doktersadvies uit Engeland vertrokken en naar Italië gereisd. Het mocht niet meer baten; Napels ten spijt, Keats zag Rome voor hij er stierf. En hij was niet de enige. Begin negentiende eeuw had de Italiaanse hoofdstad te kampen met een groeiend aantal stervende toeristen, veelal niet-katholieken, en die mensen moet je na hun overlijden ook ergens onderbrengen. Reden waarom er met speciale toestemming van de dienstdoende paus een protestants kerkhofje werd ingericht. Keats kon er onmiddellijk plaatsnemen.

Mijn moeder en ik hobbelden van steen naar steen, de muur rond het kerkhof leek al het stadsgedruis te dempen, de zon deed zijn werk, de vogels floten en alles stond fris in het blad. Idyllischer kon het allemaal niet zijn.

Ach wat, dat kon dus wel, want toen verscheen die kat, juist toen ik mij achter de grafsteen had opgesteld. Het mag duidelijk zijn dat de gelegenheidsfotografe ook zo haar voorkeuren heeft want ten faveure van het poesbeest sta ik er zelf beduidend minder scherp op. Ook de tekst op de steen van Keats is wat moeilijk te lezen, hoewel deze dichter toch echt de reden was om de lieflijke kerkhoftuin te bezoeken.

Vandaag, 23 februari 2013, is het precies 192 jaar geleden – hoi! een jubileum – dat John Keats stierf, de dichter die zijn naam liever niet op zijn steen vermeld zag en daarom deze schitterende tekst voor in de eeuwigheid heeft meegekregen:

This grave contains all that was mortal, of a YOUNG ENGLISH POET, Who on his Death Bed, in the Bitterness of his Heart, at the Malicious Power of his Enemies, Desired these Words to be engraven on his Tomb Stone: Here lies One Whose Name was writ in Water.