Recensie: Edzard Mik – Mont Blanc
Grip krijgen op een berg, grip krijgen op het leven
Die dag, met Ruben voorop en Gabi achteraan, zou er niets mis kunnen gaan. Het liet zich zelfs niet voorstellen dat er ooit iets mis was gegaan of mis zou kunnen gaan: in overvloedig zonlicht was alles wit, niet vuilwit of grauwig wit, maar stralend wit, schitterend wit, witter dan wit – zo wit waren de ijsvlaktes van de Géant dat je zelfs als je een sneeuwbril droeg, je ogen moest toeknijpen om geen pijn te krijgen.
Maar natuurlijk gaat het deze keer ook mis. Net zo mis als tijdens een eerdere bergtocht, lang geleden, toen Hugo Boom samen met zijn zoon Ruben en zijn neefje Mark een wandeling maakte door de Zwitserse alpen. De gapende kloof die dat ongeluk tussen vader en zoon heeft geslagen is het hele boek voelbaar. Beiden zoeken wel toenadering tot elkaar, maar de wond is nog steeds diep en vader en zoon willen elkaar wel begrijpen maar kunnen dat niet. Vooral vader Hugo, het perspectief ligt in het boek voornamelijk bij hem, blijft maar verklaringen zoeken voor het gedrag van zijn zoon: hij legt hem nog net niet onder het vergrootglas en Hugo gaat er, om maar alles van zijn zoon te weten, nog net niet met zijn vriendin vandoor.
Maar Mont Blanc van Edzard Mik gaat over meer dan een moeizame vader-zoonrelatie. Mont Blanc is ook een boek over compromisloos liefhebben, afscheid durven nemen, natuurlijk leiderschap en onmogelijke keuzes maken. Daarnaast verschaft het boek een heel aardig inzicht in de psyche van de alpinisten. Mik weet aannemelijk te maken waarom mensen toch steeds weer zo’n berg opgaan, ook al zien ze vriend en vijand bij bosjes verongelukken.
Ruben Boom is, dankzij of ondanks het ongeluk, ook zo’n fanatieke alpinist geworden. Van de zeven grote bergen moet hij alleen de K2 nog bedwingen en dat is hij ook voornemens om te doen, ondanks dat hij net vader is geworden, ondanks dat zijn vrouw grote bezwaren heeft. Maar dit keer krijgt hij de financiering voor dat project niet rond en daardoor is er alsnog ruimte ontstaan om met zijn vader te gaan wandelen in het gebied bij de Mont Blanc.
Een man stak zijn hoofd uit het raam van de truck, een Amerikaan of Duitser. ‘Maak je geen zorgen, het leven is maar een droom,’ riep hij, en zijn hoofd was alweer in de spiegeling verdwenen. Uit: In ijle lucht, door Ruben Boom.
Zo luidt het motto van Mont Blanc. Bij eerste lezing van Mont Blanc lees je er misschien wel overheen, maar dit motto is afkomstig uit het boek dat het personage Ruben geschreven heeft. En vader Hugo vindt het ook knap lastig dat zijn zoon een boek heeft geschreven over zijn leven als alpinist. De passages uit dat boek zijn cursief gedrukt. Passages waar Hugo steeds maar weer commentaar op levert. Passages waardoor je steeds een beetje helderder voor ogen krijgt wat er nu precies ooit gebeurd is tijdens die wandeling lang geleden.
Mont Blanc is een kunstig en coherent geconstrueerd verhaal waarbij zelfs aannemelijk wordt gemaakt dat de gedachtes die Hugo heeft voortdurend tegen over elkaar staan. Grip krijgen op een berg, grip krijgen op het leven is namelijk zo eenvoudig nog niet.
Cilla Geurtsen
Edzard Mik – Mont Blanc. De Bezige Bij, Amsterdam. 134 blz. € 18,90.