Alles zoop en naaide,

heel Europa was één groot matras

en de hemel het plafond

van een derderangshotel

We schrijven 27 mei 1964, de krant was nog een meneer, maar de tv was nog een pastoor. Ook bij de niet aan kerk gebonden omroepen werd duchtig met het rode pennetje gestreept in teksten. Beroemd is de wraak van Annie M.G. Schmidt op de censor van de VARA: ‘van de fuck fuck fuchsia.’ Maar op die dag in mei verbood de AVRO de uitzending Literaire ontmoeting met Remco Campert, vanwege één woord: naaide.

In Wat niet mocht van Wim Hazeu staat een vermakelijke, schier onuitputtelijke opsomming van censuurmomenten in Nederland. Niet de censuur van de AVRO is vermakelijk, wel hoe de kranten in die tijd berichtten over de zaak zonder het woord te noemen. Ik citeer Hazeu die kranten citeert, maar zet alles op een rijtje en heb er een paar toegevoegd die ik vond op de site van historische kranten.

Algemeen Dagblad – ‘zes letters, samen vormend een werkwoord dat veel wordt aangetroffen op schuttingen en in de moderne literatuur’

Het Vrije Volk – ‘een onkuis woord’

Het Parool – ‘een handeling waar wij het voortbestaan van de wereld aan te danken hebben’

NRC – In feite ging het over één woord, een plat woord voor cohabiteren. Het Woordenboek der Nederlandse Taal zegt er o.m. van, dat dit woord – dat in minder platte zin naald en draad hanteren betekent – in de betekenis van cohabiteren “wellicht… in den beginne niet zulk een plat woord (is) geweest als tegenwoordig”.’

Utrechts Nieuwsblad – ‘Er zijn in ons land tal van huiskamers, waar dit woord ook na kinderbedtijd te enenmale niet uitgesproken wordt en waar men het dus ook niet van een televisie-meneer wenst te horen.’

Nieuwsblad van het Noorden – ‘Enige menselijke gewoonten worden hierin in even kernachtige als platte bewoordingen aangeduid.’

Provinciale Zeeuwse Courant – ‘Er staat een schuttingwoord in over geslachtelijke verrichtingen.’

De Leeuwarder Courant citeert gewoon het hele gedicht, evenals Trouw!