dunne lucht

de hoogte komt tot aan je schenen

je blik valt dood op dit beneden

mijn ogen beklimmen weke witte flanken

van dunnigheid de warmte van je hand

en de koude grijze lucht het betekent niets

sneeuw en regen en mijn bloed

valt in slaap onder een rots de verre wind

is te dun om mijn vleugels te dragen

ik streel een wolf die geen vlees eet

de bomen rondom ons prikken

in onze irissen neen we zijn nooit

alleen op dit mensenloze pad

Michaël Vandebril

Michaël Vandebril debuteerde in 2012 met Het vertrek van Maeterlinck (De Bezige Bij Antwerpen) waarmee hij werd genomineerd voor de C. Buddingh’-prijs en de Herman de Coninck Debuutprijs 2013 won. Hij werkt aan zijn tweede bundel, die gedeeltelijk rechtstreeks wordt geschreven op facebook Het gedicht ‘dunne lucht’ is geïnspireerd door de instrumental ‘The Thin Air’ van Magazine.

(foto: © Andy Huysmans)