Wie ben ik?

Letterenfondsen vragen adviescommissies inzake werkbeurzen ook om de ‘literaire persoonlijkheid’ van de aanvrager te beoordelen. Wat wordt er in dat kader van ons verwacht? Dienen wij ons als dandy’s te gedragen, compleet met jacquet, wandelstok, hoge hoed en flink wat dedain, of ziet men ons liever als timide zonderlingen met flink wat complexen en onverwerkte trauma’s. Och, hoe schoon hij kon kwelen over de teloorgang van zijn bloemenperkjes. In de knop gebroken en zo. Me dunkt. Voorwaar.

Waarschijnlijk doelt men op de mediapersoonlijkheid van de schrijver. Die speelt een steeds grotere rol nu vooral de verschijning op de treurbuis van doorslaggevende aard is inzake de verkoop. De wet van de grote getallen. Uw inktslaaf zei het al eerder in andere bewoordingen: de inhoud van een boek heet nu content, laten we vooral dáár tevreden over zijn. U ziet, hij kantelt zijn eigen zinnen graag.

Parmantig kontgedraai, is ook hem weleens verweten. ‘Jij gaat ook maar door met publiceren.’ ‘Eén boek per jaar? Dat kan niet goed zijn.’ ‘Gekken en dwazen zien hun namen graag op tijdschriftcovers en boekomslagen.’

Met de hand op zijn borst, daar waar die spier zich bevindt die men allerlei gevoelens toedicht, kan uw inktslaaf u verzekeren dat het hem uitsluitend gaat om zijn teksten, zijn teksten en niets dan zijn teksten. ‘Waarom zet je al je recensies op je sm-pagina? Kijk mij eens hard werken.’ Ja uw inktslaaf is een masochist, nou goed. Hij gebruikt de sociale media om de titels die hij bespreekt zo veel mogelijk onder de aandacht te brengen. Het gaat om de boeken, de boeken en niets dan de boeken.

Nog onlangs discussieerde uw inktslaaf met zijn initiaalgenoot over het bespreken van boeken. ‘Wanneer je als schrijver ook in kranten en bladen stukjes publiceert,’ zei hij ‘dan moet je niet verwachten dat je in diezelfde media wel (goed) zult worden gerecenseerd. Sterker nog: de redacties moeten rigoureus zijn en geen enkel boek van een medewerker bespreken.’ Uw inktslaaf sputterde tegen: ‘Maar ik heb links en rechts tekst en uitleg gedeponeerd. Dan kunnen mijn boeken bijna nergens meer worden gewogen.’ ‘Dat is jou probleem,’ zei de initiaalgenoot. ‘Dan zul je een keuze moeten maken.’ Uw uitgevertje / schrijvertje / columntikkertje / boekbesprekertje / interviewertje en moderatortje zocht troost in zijn schuimkraag. Wat te schrappen?

Guus Bauer