geen goede dag

#112

dat het geen goede dag voor de samenstelling

van de intercity die chinezen en roemenen en gedetineerden

elke nacht uit elkaar: klaptafeltjes bij klaptafeltjes, intercomsysteem

bij intercomsysteem, uitzicht op klappertandende koeien bij uitzicht

op klappertandende koeien, verloren voorwerpen als paraplu, slaapzak

en halfvolle blikjes bier op de brandstapel. want, wanneer één iemand

al die blikjes, strandt er wel eens een zitbank in de vlammen.

nefast als de intercity weer in elkaar moet gepuzzeld.

David Troch

David Troch (° Bonheiden, 1977) heeft wel eens een hekel aan hoofdletters; won o.a. de Herman de Coninckprijs 2013 voor het Beste Gedicht, de Turing Nationale Gedichtenwedstrijd, de Jules van Campenhoutprijs voor poëzie en de Gerard Vermeerschprijs voor monologen; en publiceerde o.a. in Snoecks, Het Liegend Konijn, Poëziekrant, De Gids, De Brakke Hond, Deus Ex Machina en de Amerikaanse bloemlezing A Generation Defining Itself; bracht o.a. laat[avond]taal en buiten westen op papier en o.a. Een doosje dolle dialogen op podiumplanken; werkte mee aan Meander, was redactielid van Gierik & Nieuw Vlaams Tijdschrift en stond mee aan de wieg van Kluger Hans. Hij was een tijd lang ambassadeur van de poëzie van de stad Gent. Sinds zijn 35ste verjaardag vrolijkt hij elke dag zijn auteurspagina op Facebook op met een poëtische vingeroefening.