Recensie: Bert Wagendorp – Ventoux
Met vrienden de berg op
Misdaadjournalist Bart Hoffmann komt na zo’n dertig jaar weer in contact met Laura, het meisje op wie hij in het begin van de jaren tachtig verliefd was. De twee maakten deel uit van een vriendengroep van zes, die na het dodelijke ongeluk van de jonge dichter Peter, bij de afdaling van de Mont Ventoux, uiteenviel. De vier mannen: een frauderende wetenschapper, een eigenaar van een reisbureau op z’n retour, een misdadiger en de journalist besluiten vanuit de omgeving van hun jeugd in Zutphen opnieuw naar de berg voor wielerfanaten te trekken waar ze herenigd zullen worden met Laura die ze sinds het fatale ongeval nooit hebben weergezien.
Ventoux van Volkskrantcolumnist Bert Wagendorp is een makkelijk te lezen boek volgens een beproefd recept: een reünie van oude vrienden moet ervoor zorgen dat een gebeurtenis uit het verleden alsnog verwerkt kan worden. Maar bovenal is het een boek over het verglijden van de tijd en de duurzaamheid van vriendschap: ‘samen fietsen is vriendschap, liefde en verbondenheid tezamen.’ Elders: ‘Nergens is het gevoel van vriendschap en loyaliteit zo sterk als bij een groepje mannen op de fiets.’ Of:’Hechte vriendschap is een regenboog.’ Van die vrienden die ‘ouwe rukker’ tegen elkaar zeggen. Om het nog duidelijker te maken, herhaalt Wagendorp het voor de zekerheid: ‘Vrienden.’
Het nadeel van Ventoux is de expliciete beschrijving van alles. De gevoelens worden je op een presenteerblaadje gebracht: ‘Ik kon een weemoedig gevoel niet onderdrukken.’ Zangers, schrijvers en films worden van uitleg voorzien. Dat Petrarca, die ooit de Mont Ventoux beklom, zijn gedichten voor een Laura schreef mag bekend zijn, in Ventoux licht Wagendorp die overeenkomst uitgebreid toe. Als de mannen de Col de Madeleine opgaan wordt direct de link met Proust gelegd en al fietsend gevraagd: ‘Waarom ben je hier? Herinneringen tot leven wekken?’ En dan hebben we Jan Kal, Tim Krabbé en de verhalen over Tommy Simpson nog niet eens genoemd.
Ondanks al die literaire verwijzingen heeft de roman meer weg van een literaire thriller. Waarom reed Peter destijds als een bezetene de berg af? Op die vraag moet een antwoord komen en Wagendorp zorgt er met een paar verrassende wendingen op het einde voor dat er toch sprake is van ‘happy end’. Er is meer duidelijkheid over het verleden gekomen en de vriendschap blijft ook na dertig jaar overeind. Ventoux is geschikt voor de lezer met sentimentele gevoelens bij de jaren zeventig en tachtig, die houden voor onbeschaamde jongensromantiek en een liefde voor wielrennen hebben. Een echt vakantieboek.
Coen Peppelenbos
Bert Wagendorp – Ventoux. Atlas Contact, Amsterdam. 288 blz. € 19,95.
Verscheen eerder in de Leeuwarder Courant, 7 juni 2013.
Ik heb Ventoux net uitgelezen. Het is een mooi en bij vlagen ook spannend verhaal, maar met een wat \”hakkerige\” schrijfstijl en met heel wat fouten, b.v. \”Op het dak van de boot keken David, André en Laura toe. Ze hadden allebei een glas in de hand.\” Allebei? Alledrie toch? Zo staan er meer slordigheden in dit boek en dat stoort me. Een betere redactie was op zijn plaats geweest. Vreemd genoeg vind ik hierover niets terug in de recensies van dit boek.