Reportage: Louis Couperus in de gloria
Eline Vere leeft nog. Ze liep gisteren over de Mauritskade heen en weer in een paars-lila gewaad en met breedgerande hoed. Er waren meer mensen gekomen die speciaal voor de herdenking van de 150-ste verjaardag van Louis Couperus naar Den Haag waren gekomen. Eén dag te vroeg, want vandaag is de echte dag, maar feestjes vier je niet op maandag. Petra Teunissen-Nijsse, voorzitter van het Louis Couperus Genootschap beloofde ons later die dag over tien jaar opnieuw een feestje, maar dan vanwege zijn honderdste sterfdag. Zondag stond in het teken van de onthulling van een plaquette, de ingebruikname van een wandelapp en de geboorte van een roos. En natuurlijk in het teken van geroddel over de bestuursleden, de andere gasten en de mensen die ontbraken, kortom, alles gebeurde zoals in een Haagse roman van de schrijver wiens geboortedag wij alvast vierden. Een reportage in foto’s.
Het was eerst nog rustig op de Mauritskade. Burgemeester Jozias van Aartsen stond nog ontspannen te praten met een van zijn dienders. Op de achtergrond vinden een zin uit een gedicht over Louis Couperus die verwijst naar het bruggetje tien meter verderop.
Binnen de kortste keren stond de kade echter propvol Couperusgekkies. Ik zag weinig Schrijvers en dichters. Alleen Jos Versteegen.
Simon Mulder leest een gedicht voor dat over Couperus ging. We dachten eerst dat we een reïncarnatie van Tonio zagen, daarna dat de jonge dichter dit pak speciaal voor de gelegenheid had aangetrokken. Ja, die opmerking over Tonio had hij vaker gehoord, nee, dit was zijn speciale optreedpak. Hij had zelfs geen dubbele Windsor in zijn da geknoopt omdat zoiets 150 jaar geleden ook niet gebeurde. Thom Hoffman zoekt intussen naarstig naar zijn papieren.
Eline Vere en de burgemeester onthullen een Couperusgedicht van Eric de Rooij aan de gevel. De dichter is op dit plaatje echter onzichtbaar.
Maar hier niet.
Thom Hoffman had inmiddels het papier gevonden waarop de tekst stond die hij ook uitsprak op de literaire app van de Couperuswandeling. We zagen dus een live-app. Tot onze grote schrik zagen we dat de rechterwijsvinger van onze filmheld vergezeld ging van een pleister. Toch maakte hij een montere indruk.
Doeke Sijens, Couperuskenner, vroeg of ik hem wilde fotograferen op Takma’s bruggetje.
Daarna liep het gezelschap naar het Carlton hotel. Het kledingsadvies die dag was om iets lila-achtigs aan te doen. We zagen dus veel lila hoedjes. Menno Voskuil, hier rechts op de foto was nog vol van de opening van de tentoonstelling de dag ervoor in het Louis Couperusmuseum. Als gastconservator heeft hij de viering van de vijftigste verjaardag van de schrijver in 1913 in beeld gebracht. Zijn zielevriend Jörgen Moorlag, links op de foto, droeg een schoudertas met lila motieven.
Mensen die zich niet aan de kledingsvoorschriften hielden werden terug gestuurd.
In het Carlton hotel zagen we Elsbeth Etty schrijfster van Het bloed van de barones. De drank vloeide rijkelijk in het hotel, de bitterballen en garnalenfrituursels werden grif van de dienbladen gepakt en intussen speelde ook een Friese muzikant liedjes van Couperus, werden oud-voorzitters in het zonnetje gezet en werd de Louis Couperus-roos gedoopt. Firma Jan Spek Rozen heeft maar echter vier rozen extra gekweekt die vernoemd werden naar de schrijver en zijn werk. Zo hebben we sinds gisteren de Rosa Louis Couperus, de Rosa Psyche, de Rosa Fidessa, de Rosa Lucrezia en de Rosa Matamorfoze. Vanwege het abominabele voorjaarsweer stond alleen de Rosa Metamorfoze in bloei.
Op de terugweg zagen we vanuit de verte iemand aan het kersverse gedicht van Eric de Rooij op de muur zitten. Wat eerst een vandaal leek, bleek iemand van de wandelroute zijn die het plakband weghaalde.
Van nabij zag het bordje van Couperus er wat armoedig uit. De tekst gecentreerd, zwarte letters op hardboard. De dichter verklaarde later, op de terugweg naar Amsterdam, dat dit slechts een tijdelijk bordje was. Het echte plaquette komt later.
Kijk voor meer activiteiten op de site van het Louis Couperus Genootschap. Meer foto’s vind je hier en hier.
Beste Coen,
Van Eric de Rooij is een debuutbundel verschenen bij Liverse, waarin ook het gedicht Liedje voor een kleine ziel is opgenomen. Grootse poëzie verder, op elke bladzij. Een bundel die je aandacht hier zeker verdient! Hier het prachtige
Buitenveldert
Soms treft het geluk ook goede mensen.
Dat weet ik, want hij bijvoorbeeld
is een goed mens en het geluk
heeft hem getroffen; en omdat
het geluk hem heeft getroffen
kan ook ik worden geraakt.
Daarom fiets ik met lichtende ogen
naast hem over de Beethovenstraat
en vraag god die toch ook humanist is
mijn lieve jongen te bewaren.
— . —
Hartelijke groet van
Ria Zifkamp.
Beste Coen,
Van Eric de Rooij is begin maart een debuutbundel verschenen bij Liverse, waarin ook het gedicht Liedje voor een kleine ziel is opgenomen. Grootse poëzie verder, op elke bladzij. Een bundel die je aandacht hier zeker verdient! Hier het prachtige
Buitenveldert
Soms treft het geluk ook goede mensen.
Dat weet ik, want híj bijvoorbeeld
is een goed mens en het geluk
heeft hem getroffen; en omdat
het geluk hem heeft getroffen
kan ook ik worden geraakt.
Daarom fiets ik met lichtende ogen
naast hem over de Beethovenstraat
en vraag god die toch ook humanist is
mijn lieve jongen te bewaren.
Hartelijke groet,
Ria Zifkamp