Nieuws: David de Poel geeft hele eerste druk van zijn roman Corsa weg
De nieuwste roman van David de Poel heet Corsa. Duizend exemplaren zijn er gedrukt en die was hij in vijf dagen kwijt. Hij trok het hele land door om zijn jongste geesteskind bij willekeurige mensen in de brievenbus te deponeren. ‘Als ikdan toch mijn boek weggeef, dan liever een papieren boek.’
De Poels gulheid heeft alles te maken met de opmars van het e-book en de simpele manier waarop officiële versies kunnen worden gekraakt.
‘Aan mijn roman Corsa heb ik ongeveer tien maanden gewerkt,’ vertelt hij. ‘Iedere dag stond ik om zes uur ’s ochtends op en schreef ik tot acht uur, om daarna naar mijn werk te gaan.
Tegenwoordig is het normaal om muziek, films en boeken illegaal te downloaden. Ik zou mijn roman ook als e-book kunnen aanbieden, maar als dat wordt gekopieerd, verdien ik er niets aan. Een beetje gek voelt dat wel, omdat ik er nogal wat tijd en energie in heb gestoken, maar erg zit ik er niet mee, want ik wil gelezen worden. Wat ik wel jammer vind aan het e-book, is dat het niet meer is dan een bestandje. Ik hou zelf van het gewicht in je hand, de geur van inkt, het omslag dat op papier beter tot zijn recht komt dan op een beeldscherm. Ik dacht: als ik dan toch mijn boek weggeef, dan liever een papieren boek.’
De Poel verbaast zich erover dat uitgeverijen al e-books uitbrengen, terwijl de beveiliging ervan onvoldoende geregeld is: ‘Als je bankrekeninghouder bent en je pinpas wordt geskimd, wordt het afgeschreven bedrag door de bank vergoed. Als een uitgeverij je boek als e-book uitbrengt en dat wordt gekraakt waardoor je inkomsten misloopt, geeft de uitgeverij niet thuis. Uitgeverijen hadden moeten wachten met het op de markt brengen van e-books totdat die beter te beveiligen zouden zijn.’
De Poel beseft dat de opmars van het e-book niet te stuiten is, maar zelf zal hij zijn boeken niet gauw digitaal aanbieden: ‘Ik hoor mensen weleens klagen dat wanneer ze een officiële versie van een e-book hebben gekocht, ze het idee hebben dat ze geld hebben weggegooid. En in feite is dat ook zo. Een papieren boek is tastbaar, het straalt gevoel uit. Een gevoel bovendien, dat je kunt inpakken en weggeven.’
En dat deed hij: de hele eerste druk van zijn derde roman duwde hij in duizend brievenbussen: ‘Ik begon in Amstelveen, daarna Amsterdam en maakte mijn actieradius steeds groter, omdat ik het een leuk idee vind dat mijn roman in het hele land gelezen wordt.’
De fraaie pakketjes bevatten overigens geen begeleidend briefje: ‘Het leek mij spannender om mijn weggeefactie niet uit te leggen aan de ontvangers. Ik stel me voor dat een bewoner op een ochtend een cadeau op zijn of haar deurmat vindt, het openmaakt en denkt: ik ken die hele schrijver niet, van wie zal ik dit nu gekregen hebben? Zo’n presentje blijft dan rondzingen in dat hoofd, misschien dat diegene wat vrienden en familie belt om te achterhalen wie toch de gever is geweest. In het beste geval lezen ze het boek, vinden ze het mooi en realiseren ze zich hoe fijn het is om een papieren boek cadeau te krijgen.’
(voor de mensen die buiten de duizend gelukkigen zijn gevallen: Corsa is hier te bestellen.
voor zover ik weet werkt de boekbranche dusdanig dat boeken direct naar winkels worden gestuurd, als die winkels ze niet verkocht krijgen gaan ze terug naar de uitgerverij die ze kan vernietigen of aan de schrijver cadeau geven.
dus dit klinkt mij niet in de oren als \’ik gaf mijn boek weg in plaats van het te verkopen\’ maar als \’bijna niemand heeft mijn boek gekocht en dus geef ik het maar weg als reclame-stunt\’.
waarmee hij zich dus juist aansluit bij het belangrijste argument VOOR gratis ebooks: een schrijver krijgt publiciteit en wordt uitgenodigd voor lezingen, om een column te schrijven, en andere schnabbels die heel wat lucratiever zijn dan de opbrengst van romans.
als er geen officieel ebook van zijn boek is gemaakt zal het wel meevallen met het illegale downloaden. en als een koper van zijn boek stiekem dat boek heeft ingescanned is het argument van \’slechte beveiliging van ebooks\’ niet ter zake doend.
het klinkt alles bij elkaar helaas vooral alsof deze meneer een zondebok zoekt voor tegenvallende verkoop.
Een boekhandel kan een boek niet terugsturen naar de uitgever (tenzij de winkel recht van retour heeft bedongen, wat zeker niet altijd voorkomt). De strop van het niet verkopen is dus voor de boekhandel en daarom kopen boekhandels niet veel in van auteurs die niet op voorhand een grote klapper zijn.