Gedicht: Thomas Blondeau – ‘mijn geweten stond buiten tegen’
Voor het Dichters in de Prinsentuin-nummer van Tzum uit 2007 schreef Thomas Blondeau, die ook op het festival zou optreden, twee gedichten. Naar aanleiding van zijn overlijden een gedicht waarin hij schrijft over de dood.
mijn geweten stond buiten tegen
een boom te pissen toen ik stierf
en ter ere van die gelegenheid
hebben zij mij tentoongesteldal mijn vrienden van ebbenhout kwamen langs
de boktorren en de bomen, de kristallen fles wijn
de godvergeten decors en de cicaden van vleesiemand plaatste een schorpioen op
mijn borst omdat het nu toch geen
kwaad meer kon en koud dat het was
koudik werd begraven in een schildpaddenschild
en mijn pyjama die ene die S. ooit droeg en waarin ze me
’s ochtends devoot de mooiste tieten aanboodde priester zegende ‘t publiek maar vatte vlam
door een fout van de vuurspuwer die indruk wou
maken op mijn vrouw geloof ikboven mij een paarlemoeren iets dat dikke
druppels bloedde die in een meer van versteende planten
vielen, ze werden daar kikkers, vogels en mistsluiers dik als mijn oogledenThomas Blondeau