Column: Guus Bauer – Bezigheden buiten huis hebbende (1)

Bezigheden buiten huis hebbende I

Uw inktslaaf is traditioneel ingesteld, maar is wars van het circus, kermissen, rommel- dan wel nepboerenmarkten, braderieën en braai- of buurtfeesten. Ook verjaarspartijen, jubilea, afscheidsrecepties en (boek)presentaties kunnen hem ontvreemd worden. Om maar niet te spreken van verzoendagen, vieringen van het einde van vastenperiodes en de diverse eerste en tweede bezinningsdagen met familiediners waar steevast beschonken verwijten worden geserveerd. Wel is hij dol op de taptoe en zeker op het vendelzwaaien.

Behalve in de betekenis die het in het boekenvak heeft. Wanneer er tenminste wat te besteden is. Een uitgever heeft een aantal goed verkopende auteurs en wil in de aanbiedingsfolder nog eens extra de aandacht op deze raspaarden vestigen. De resterende pagina’s worden opgevuld met een paar debutanten en werken van slecht verkopende scribenten waar men toch een zwak voor heeft, vaak de boeken die de uitgever eigenlijk écht wil publiceren.

Deze vaantjesdragers vangen de klappen op van de afdeling inkoop. De vertegenwoordiger: ‘Ik begrijp dat deze titel wat moeilijk ligt, maar…’ Denk eraan: met veel aplomb de pagina omslaan. Een stilte laten vallen en dan: ‘Hier kunt u natuurlijk niet omheen.’ Eventueel achteroverleunen. Niet overdrijven: geen getrommel op bureau of buik.

Lezingen en voordrachten, daar is uw inktslaaf dol op. Meesttijds. Afgelopen vrijdag ging de promotieactie Schrijvers op tournee van start. Met bussen het land in. Gezien het zogezegd onchristelijke tijdstip van vertrek had de uitgeverij voor uw wimpeltje een hotel geregeld op loopafstand van het vertrekpunt. Waarvoor hulde. Hij beschouwt dit tevens als compensatie voor het ontbreken van een bijdrage van zijn hand – snik, als enige deelnemer – in het speciaal voor de gelegenheid vervaardigde boekwerkje met stukjes, bijdragen, interviews en kortingsbonnen. Dan maar de volle mep! Uw inktslaaf is niet voor niets handelaar in advertenties, effecten, oud papier en prullaria geweest.

In zijn schrijfcel heeft hij uiteraard geen ligbad. Hij sprong dan ook direct in de ruime jakuzi. Helaas kon hij niet van het bruisende water genieten, want hij stootte het boek dat hij voornemens was te lezen met zijn knie over de rand. De föhn deed de letters dansen. De recensie zal even op zich laten wachten. De citaten moeten nog drogen. De heer Joao Ricardo Pedro uit Portugal zal verheugd zijn wanneer hij tijdens het interview, af te nemen tijdens Crossing Border, de Nederlandse uitgave ziet, fijntjes gezwollen tot statenbijbelformaat.

In de hoek van de lobby van het hotel stonden twee massagestoelen die reeds om half zes in den ochtend werden gevuld door twee Amerikaans ogende dames. Een personage van collega Christophe Vekeman zou op oud-Bijbelse wijze, fakkel en mes in de hand, wel raad weten met al het lillende en trillende vlees. Van de weeromstuit nam uw inktslaaf bij het ontbijt een paar porties gelatine. ‘Bevat veel antistoffen.’ Juist.

IJzeren Rinus ‘in zestig jaar nog geen ongeluk gehad, ha, op de weg dan welteverstaan’ was voor dag en dauw al uit Arnhem vertrokken met een Amerikaanse schoolbus om het gezelschap op te halen. Geen wonder dat de kindertjes in de VS overgewicht hebben. Je moet ergens het gebrek aan vering mee op zien te vangen. Koffie, broodjes en de gedeelde mening over een tv-presentator brachten de stemming er bij Abdelkader B., Christophe V., Ezra de H., Peter N., Guus B. en Mik S. gelijk in. Joke J. overnachtte wijselijk genoeg in de eerste stopplaats Groningen.

Aldaar waren de meisjes die vooraf wilden flyeren door de stadswachten afgevoerd, geboeid en wel naar verluidt. Ene Coen P. flitste er lustig op los, de konen roodgloeiend. Zoveel literatoren had hij nog nooit gelijk voor de camera gehad. Polare, o, o, o, o, cantare. Na zijn karaoke signeerde uw eerste wereldoorlogcorrespondent zowaar enkele zijner geschriften.

Waar hij eerder (bij Tijd voor Max) al op moest boksen tegen zanger Jamai, was Abdels Badboy, ene Bad Harry, nu zijn opponent, alsook de sterren van weleer van Feyenoord én Ajax. Een gewaagde actie van Mik S. om in achtereenvolgens de bolwerken van F.C. Groningen, S.C. Roden Voorwaarts Met Blij Gemoed In De Geest Van Vasalis, PEC Zwolle en Hengelose Boys over de grootsteedse voetbalheldendaden te verhalen.

De Groningers waren zo verheugd met het binnenhalen van de literatoren dat ze hen niet wilden laten gaan. Met heuse dievenklauwen in een bocht hielden zij de aftocht tegen, een klapband tot gevolg hebbende. Voor de zekerheid had Abdel echter de bus laten volgen door zijn eigen Saab met chauffeuse. Een fijn publiek in Roden, ook zo in de boekenkerk in Zwolle. Daar werd afscheid genomen van Saab en Sahib. Hij vertrok naar A’pen voor een interview bij de Vlaamse tv. Met een huurbusje trok het literatuurleger verder naar Hengelo. Een race tegen de klok, aangezien de zaak om zes uur zou sluiten.

Op de wijze van Bij Moeder Thuisgebleven: Och was Guus maar met Abdel meegereden. In Hengelo waren de toehoorders reeds vertrokken, misschien waren ze ook wel nooit komen opdagen. ‘Op vrijdagmiddag,’ zei een boekverkoper, ‘kun je hier bijna altijd een kanon afschieten.’ Dat zou toch zonde zijn van die mooie winkel.

Boogschieten, bungeejumpen. Bedrijven bedenken van alles om de teamgeest te versterken. Literatoren hebben genoeg aan een schoolreisje. Een geweldige dag. Hoe ging het bij jullie in bus numero uno?

Guus Bauer