Gedicht: Aly Freije – Bij vloed leek het voorspoediger te gaan
Aly Freije (Veelerveen,1944) debuteerde in 2009 met de Groningstalige bundel Wondpoeier bij Uitgeverij kleine Uil. Ze won de Freudenthal-preis voor nieuwe Nedersaksische literatuur 2008 en kreeg in 2009 de Literaire Pries van Stichting t Grunneger bouk. Daarnaast verschenen Nederlandstalige en Groningstalige gedichten in verzamelbundels en bloemlezingen, zoals Op reis, (Rainbow Essentials pockets), De wierde van Wierum en Zacht gezicht aan zacht gezicht (Uitgeverij kleine Uil). Zij is schrijfdocent aan de Schrijversvakschool Groningen.
Bij vloed leek het voorspoediger te gaan
Het uitzicht is weids vanuit de torenflat
maar vogels trekken weg, zilvermeeuwen krijsen
hun verhaal, zeekraal en lamsoor zijn onrustig
het Engels gras is al gegaan
riet waait met alle winden mee
achter dijken lichten velden gifgroen op
windturbines vermaaien monotoon de luchten
uitzinnig wordt geboord op valse gronden
hitte golft binnen, dan weer slaat koude toe
bevingen gaan tot het bot
er is veel luchtfietserij op de schermen
in de spiegeltent van het worldwide web
de vrouw van koning Populus draagt op haar knie
de tatoeage van een bloedmooie herdershond
de magnifieke eenzaamheid van populieren
wordt in de polders niet meer opgemerkt
oude zielen trekken weg bij kerkjes
in boerenhoeves ligt vee in lagen opgestapeld
deuren kunnen open- of dichtslaan
maar onder lagen slib komt een verlangen
boven, iemand weet nog de smaak van water
de gorgelende gruttozang
dichters draaien kleine revoluties af
eist het land op goede gronden
haar kleuren op
ik zet een vlinder, vast gevlogen tegen glas
terug op een boterbloem
ze klapt de vleugels uit en in
houdt zich in evenwicht
ook onder straffe waddenwind.
Aly Freije