Gedicht: Jan Glas – Hoogst ontvankelijk en gul
Jan Glas is dichter, zanger en fotograaf. In 2012 verscheen zijn Nederlandstalige debuut Als was zij mijn vrouw. Bekijk de website van Jan Glas.
Hoogst ontvankelijk en gul
De vrouwen van moederskant hadden allen een uierhuid.
Zachter dan satijnen lakens woelden
mijn moeder en haar zusters in de eiken meubels.
Dag en nacht zwierf manvolk om het huis,
boerenzonen die met hun ruwe handen
uierhuid weten te beminnen.
‘Toon je vel spaarzaam, meisjes,’
onderwees mijn oma haar dochters,
‘huid is theater, verleiden is klein spel.’
Hoogst ontvankelijk en gul
werd mijn moeder zwanger van de wind.
‘Van wie?’
‘Van de wind,’ antwoordde ze.
Midden in de winter werd ik geboren
met het teken van vuur op mijn huid.
‘Hier is je schepsel van de wind,’ zei de vroedvrouw,
toen ze mij in mijn moeders armen legde,
‘denk erom, dit kind zal branden in je handen.’
Jan Glas