Recensie: K. Schippers – Buiten beeld
Gevonden poëzie
De veelbekroonde romancier, dichter en essayist K. Schippers (1936), pseudoniem van Gerard Stigter, promoveert in zijn dichtbundel Buiten beeld, tevens geschenk voor de Poëzieweek 2014, de alledaagsheid tot kunstwerk, helemaal in de stijl van de readymade, de ‘gevonden poëzie’ die hij ooit introduceerde. Zaken, beelden, objecten, die vrijwel letterlijk voor de hand liggen, die aanwezig zijn maar voor velen buitenbeeld blijven, weet hij in je gezichtsveld te brengen.
De ronde tafel heeft een wit
blad en de witte tafel een rondblad.
Ogenschijnlijk simpele beelden, maar je hebt er wel de facetogen van de dichter voor nodig. Iemand die het groter geheel aanschouwelijk maakt door details net iets te buigen. Een herfstblad valt naast een bank. Op zich hebben de bank en het blad niets met elkaar van doen. Er gaapt zelfs een enorme afgrond tussen de twee. Maar het kijken van een mens brengt de dingen samen. Al is het maar voor even. Want alles verandert waar je bijstaat. De zware theepot wordt immers minder zwaar als je gaat inschenken. Schippers is uitermate doeltreffend, laconiek.
Trechter, zakdoekjes, telefoon, niets
met elkaar te maken nu ik ze ineens
vlak voor me op tafel zie.Moet ik ze onderbrengen in een zin? Net al
gedaan, zie boven.
Schippers is speels met beelden, cijfers en natuurlijk met woorden, met de inkt die de bogen en strepen van de letters maakt. Je leest dit gedicht en doet toch een poging, hoe lastig ook, om de raad van de dichter op te volgen. Om met een onbevangen blik naar het zwart te kijken, naar nieuwe symbolen, vol met mysteries. Nog buitenbeeld als het ware.
Zwart
Zie van deze letters,
die u hier leest,
heel even maarhet zwart of elke
betekenis is weggeglipt.Staketsels en rondingen,
meer niet.Bekijk ze
als een vijfjarig kind
dat nog nooit
iets heeft gelezen.
Guus Bauer
K. Schippers – Buiten beeld. Poëziegeschenk van de Poëzieweek 2014, CPNB, Amsterdam.