Recensie: Tommy Wieringa – Een mooie jonge vrouw
Dat het dus ook nooit meer beter zal worden dan dit?
Edward Landauer is een succesvol microbioloog. De 42-jarige wetenschapper is begonnen in de tijd van het aids-onderzoek waar hij min of meer bij toeval de ’tovenaarsleerling’ van zijn leermeester wordt: ‘hij bedreef wetenschap op de tast, als een duiker in troebel water.’ Later, als de revolutionaire sprongen in dat onderzoek verdwenen zijn, verlegt hij zijn aandacht naar de vogelgriep.
Het beroep van Landauer is interessant, want net als bij virussen komen er in het leven van de ambitieuze wetenschapper processen voor die uit het niets lijken te ontstaan, maar langzamerhand wel dat leven gaan overheersen. Allereerst is dat de verliefdheid op de 28-jarige Ruth Walta, die bij toeval zijn leven binnenfietst. Een passionele relatie begint.
Maar met de liefde wordt nog een ander, onomkeerbaar, proces in werking gesteld: het besef dat hij ouder aan het worden is. Dat merkt hij al aan kleine dingen, zoals leeftijdsgenoten van Ruth die op bezoek komen en hem met u aanspreken. Landauer is niet aan een tweede jeugd begonnen met zijn mooie jonge vrouw. Integendeel:
Hij stelde vast dat Ruth en hij sluipenderwijs in een tragische leeftijdsdynamiek waren terechtgekomen. Zij had zich aan zij leeftijd aangepast, in plaats van aan zijn karakter. Ja, zo was het gegaan: zij werd ouder door hem en hij werd nog ouder dan hij al was door haar.
En dan is er ook nog zijn schoonvader die hem zijn voorland precies kan uittekenen: ‘Over tien jaar is er al twee keer een dokter met zijn vinger bij u binnen geweest om u aan de prostaat te voelen.’
Wieringa heeft zijn novelle knap geconstrueerd. De relatie die zo heftig begint, verkruimelt op het moment dat er een kind komt. Uiteindelijk wordt hij door vrouw en kind – en later ook op zijn werk – afgestoten. Ook hier kun je een vergelijking met virussen maken. Hij trekt in bij de aan lager wal geraakte broer van Ruth, degene op wie hij eerder neerkeek. Hij leidt het leven van iemand die hij eerst verachtte.
Ook in de beschrijving van de seks zie je dat Wieringa elk element in zijn boek betekenisvol kan maken. De complete neergang van Edward zie je aan die scènes af. Vrijen Edward en Ruth eerst open en bloot in de vrije natuur (‘Dat het dus ook nooit meer beter zal worden dan dit?’), later vrijen ze in een doodgravershuisje. Maar het kind komt er alleen door tussenkomst van het laboratorium: Edward trekt zich af in ‘een ziekenhuiskamertje waar beduimelde seksboekjes lagen en een geluidloze film uit de prehistorie van de pornografie’. Tijdens de zwangerschap pleegt Edward overspel met een niet zo mooie vrouw op zijn werk. De plek: een openbare wc: ‘een euro om te pissen is best veel, maar een euro om te neuken is een koopje.’
Er is nog iets interessants aan de hand in dit Boekenweekgeschenk. Aan het begin vind je de hoofdpersonen nog sympathiek. Negentig bladzijden later zijn ze, om uiteenlopende redenen, onsympathiek geworden. Ergens, je kunt niet precies aanwijzen waar, is dat gebeurd. Voor Edward blijft er niets anders over dan de herinnering ‘om… een hart te hebben, een hart dat je in staat stelde tot grote, onbezonnen daden, om vervoerd te raken en je deel te voelen van het leven op aarde…’ Een mooi geschenk!
Coen Peppelenbos
Tommy Wieringa – Een mooie jonge vrouw. CPNB. 94 blz.
Het Boekenweekgeschenk krijgt gratis bij aanschaf van € 12,50 aan Nederlandstalige boeken bij uw boekhandelaar. Ook bij Bol.com (bestel via de banners op Tzum, dan verdienen wij er ook nog een klein beetje aan).
Als je bedenkt dat het thema van het boekenweekgeschenk \’reizen\’ was dan is het een totaal mislukt verhaal. Sowieso kon het mij geen bladzijde echt boeien. Het beschrijven van een mislukte relatie is kennelijk niet iedere schrijver gegeven. De slotscène over de kip is ronduit belachelijk. Als een schrijver zelf moet aangeven dat een grap lollig is, voel ik me als lezer zwaar bij de neus genomen.
Ik heb van \’Joe Speedboot\’ enorm genoten, maar dit verhaal vond ik zwaar kloten.
Als je weet dat het Boekenweekgeschenk niets te maken hoeft te hebben met het thema, dan is dit weer een overbodige opmerking.
Een schrijver mag van mij best zijn fantasie gebruiken. Het hoeft niet altijd serieus te zijn. Is het leven immers al niet zwaar genoeg? Maar a: geen boek over het thema \’reizen\’ willen schrijven terwijl er toch heel wat spannende avonturen op (sub)tropische stranden of in donkere, onherbergzame oerwouden te bedenken zijn en b: het boek laten eindigen met een lezing over een kip, terwijl het toch over een mooie, jonge vrouw zou gaan…. Nee, dit gaat me te ver. Hij komt er bij mij niet meer in!
Het gaat er helemaal niet om of een schrijver zijn fantasie gebruikt (en dat op zich heeft weer niets te maken met de vraag of het boek dan serieus is). Het gaat erom dat je een domme opmerking maakt: namelijk dat de auteur van het Boekenweekgeschenk over het thema van de Boekenweek moet schrijven. Iedereen (met een beetje verstand van boeken althans) weet dat het Boekenweekessay over het thema gaat en dat de schrijver van het Boekenweekgeschenk vrij is om zijn onderwerp te kiezen.
Voor de rest is de mening over het boek even slecht onderbouwd als de rest, dus laten we de discussie hier maar stoppen.
Je kunt natuurlijk best een lezing over een kip houden, maar het is beter de kip te braden en dan lekker op te eten. Als Edward daarbij ook nog een lekker wijntje had geserveerd en wat geurkaarsjes op tafel had gezet, had hij Ruth misschien nog aan zich kunnen binden. Maar nee, Edward vlucht voor de confrontatie weg. Zoals ook de schrijver naar mijn bescheiden mening voor de confrontatie met \’een mooie, jonge vrouw\’ wegvlucht. Het is heel makkelijk om een zaal leeg te schrijven, zoals in de laatste alinea gebeurt, maar de vraag is of dit geloofwaardig is. Ik vind van niet. Ik vind het een weinig geloofwaardig verhaal. Ik wil meegesleept worden in het drama van de hoofdpersoon, maar het lukte me niet. De humor is te ernstig en de ernst is te humoristisch. Vandaar dat ik het een slecht boek vind.