Nieuws: Abdelkader Benali haalt uit naar jonge Nederlandse auteurs – ‘Wie gooit er een bom op?’
Schrijver Abdelkader Benali (1975) heeft op zijn Facebook-pagina uitgehaald naar de nieuwe generatie schrijvers. ‘Wie gooit er alsjeblieft een bom op de jonge Nederlandse auteurs?’ vraagt hij aan zijn volgers.
Volgens Benali lijken veel romans van jonge Nederlandse auteurs op elkaar. In het bericht hekelt hij met name de inhoud van die romans.
Iedereen is hoogopgeleid, iedereen heeft ouders met “gekke” trauma’s, iedereen is een drop-out van het Montessori Lyceum, iedereen is neurotisch op het debiele af, iedereen is de hele dag aan het filosoferen over de ideale bereiding van een cappuccino, iedereen woont in Amsterdam, iedereen is ongelukkig, iedereen heeft geld, iedereen droomt van armoede, iedereen twijfelt aan zichzelf, iedereen heeft seks, iedereen zoekt liefde, iedereen heeft briljante a-logische redeneringen, iedereen is licht duizeling door alle verwendheid die men heeft ervaren, niemand slaapt thuis, maar ergens anders op locaties die een normaal mens nooit zou kunnen betalen. Iedereen is wezenloos middelmatig en niemand heeft een leven.
Benali heeft een goed punt. Wellicht zou een beetje historisch oerspectief helpen… Ooit toen ik puber was en overladen werd met Nederlandse liteatuur, vond ik die zuur, zeurderig, pessimistisch en onwerelds.
\’Nooit meer slapen\’ van Hermans begreep ik, ik was veel buiten in de bergen en kende het gevoel, toch toen ik een ander boek van het stuk cynisch chagrijnig las, ontdekte ik als niet-literair geschoolde knaap, het zelfde denkpatroon, dezelfde emotie, en dezelfde kijk op het leven en andere mensen. Zum Kotzen… En in zijn negativisme, de nadruk op falen, en de burgerlijkheid afwijzende houding stond Hermans niet alleen.
Benali heeft gelijk er is nogal veel van hetzelfde bij de jongere schrijvers… Geen bom erop, maar goed voorbeeld doet wellicht volgen, Benali… Kom op met je meesterwerk, dat een heel andere verhaalstructuur heeft, andere personages tevoorschijn tovert, een ander leven laat zien mij boeit en fascineert qua verhaal en qua taal.
Lijkt me nogal duidelijk dat Benali doelt op het zeer overschatte laatste boekje van Maartje Wortel, Ijstijd.
Ik ben dan wel geen jonge schrijver meer maar ik ben ook hoogopgeleid, mijn vader is al jaren gecremeerd, mijn moeder takelt af, ik kan heel acceptabel Irish Coffee bereiden, ik woon in Geleen maar ga uit in Maastricht, slaap af en toe bij een beginnende vriendin, heb af en toe geld, schrijf erotische romans en hoop dat de lezeressen zich vingeren na het lezen ervan en heb een stijf gevuld leven als ze dat per vochtige e-mail bevestigen. Kortom, ik ben een gemiddelde homo sapiens met hier en daar een breukvlak en/of een latente perversie.