Nieuws: De Volkskrant pleit voor afschaffing vaste boekenprijs
Het redactionele commentaar van de Volkskrant gaat vandaag over het belangrijkste nieuws: moet de Wet op de vaste boekenprijs uit 2005 afgeschaft worden? Als het aan commentator Hans Wansink ligt wel. Hij geeft daarvoor vier argumenten:
1 Dat de bestsellers op deze manier het verschijnen van minder goed verkopende boek in stand houdt, is onjuist. Als de overheid al zou willen dat schrijvers ondersteund zouden moeten worden, dan kan dat op een andere manier en dat gebeurt volgens Wansink al meer dan genoeg.
Dit gebeurt in ruime mate: er bestaan tientallen fondsen, werkbeurzen en stipendia — om nog maar te zwijgen van de geldstromen in het wetenschapsbedrijf.
2 Uitgevers zijn niet verplicht om onrendabele titels uit te geven.
3 Schrijvers kunnen tegenwoordig heel makkelijk zelf een boek uitgeven.
4 Als boekwinkels minder marge (nu 40%) zouden krijgen dan gaat het aantal verkochte titels omhoog en het aantal verkooppunten ook (Wansink maakt een vergelijking met Engeland waar dat gebeurde).
Lees het artikel hier.
Een maand geleden schreef Rolf Schöndorff in dezelfde krant op de opiniepagina nog een pleidooi om de vaste boekenprijs met rust te laten.
Het afschaffen van de vaste boekenprijs is wel degelijk een doodklap in deze tijd. Boekhandelaren zullen massaal verdwijnen, alsook uitgevers, schrijvers en niet te vergeten: boekenbijlages van kranten, bv van VK. Dat laatste is tegenwoordig een niet al te groot gemis.
Die tientallen fondsen bestaan ongetwijfeld levendig in het hoofd van meneer Wansink, in werkelijkheid bestaan ze helaas niet.
Uitgevers zijn inderdaad niet verplicht onrendabele titels uit te geven, dat doen ze uit liefde voor literatuur. Waarom zouden ze het anders doen?
Ook die vergelijking met Engeland is zo lange halen gauw thuis. Welke titels en wat voor soort verkooppunten zou je dan willen weten. Een waarom heeft hij het niet over Zweden, Frankrijk en Duitsland, waar men op de afschaffing terugkwam? Waarom niet over Belgie waar men al jaren praat over de herinvoering van de vaste boekenprijs. Misschien moet meneer Wansink eens proberen een boekwinkel in Antwerpen te vinden.
Eigenlijk lanceert Wansink een nieuwe definitie van literatuur: onrendabele titels.
In de absolute betekenis van de woorden bestaat de vaste boekenprijs al lang niet meer. Als je een beetje geduld hebt en een beetje moeite doet kun je elk boek voor een lagere prijs krijgen.
Ligt het aan mij of zien anderen ook zo\’n eigenaardige, onuitgesproken aversie tegen literatuur in Wansinks stuk?