De berichtgeving over de actie #leesvrouwen2015 (de Leeuwarder Courant en het Dagblad van het Noorden roepen mensen op om een jaar lang alleen maar boeken van vrouwen te lezen) heeft wat weerzin opgewekt bij schrijver en dichter Wouter Godijn. In diverse reacties op de berichtgeving zegt hij onder meer dat vrouwen niet zo snel in de ‘Calimero-stand’ moeten schieten. De oplossing voor het gebrek aan aandacht en prijzen is volgens hem simpel:

Als vrouwen willen dat hun boeken net zo vaak besproken worden als die van mannen, zit er in deze geemancipeerde tijden, met zoveel vrouwelijke critici, bij de grote kranten net zoveel als mannen, met zoveel vrouwen die bij uitgeverijen werken, voor mijn gevoel minstens zoveel als mannen, en met zoveel vrouwelijke lezers, wel drie keer zoveel als mannen, en met zoveel vrouwelijke juryleden, evenveel als mannen, maar één ding op: net zoveel goede boeken schrijven als mannen.

Eerder dit jaar schreef Jamal Ouariachi voor Vrij Nederland ook al een stuk met gelijke intentie:

Dus, vrouwelijke collega’s: laat je toch niet zo verschrikkelijk betuttelen. Schrijf een boek waar recensenten niet omheen kunnen. Schrijf een boek dat een echte prijs wint, in plaats van zo’n paralympisch, tweederangs goedmakertje van Opzij.