Nieuws: Özcan Akyol en Christiaan Weijts vinden elkaar boekloze praatjesmakers
In zijn artikel ‘De boekloze schrijver’ (De Groene Amsterdammer, 2 juli 2012) beschrijft Christiaan Weijts hoe het mediatijdperk ervoor heeft gezorgd dat de aandacht van het publiek is verschoven van het boek naar de auteur. De persoon staat centraal, niet het werk. Waren optredens en interviews vroeger nog nevenactiviteiten naast het schrijven zelf, tegenwoordig is deze verhouding volgens Weijts omgekeerd. Schrijven is bijzaak geworden. Hoe lang zal het nog duren voordat een schrijver die bijzaak volledig links laat liggen?
Wie tienduizend woorden achter elkaar kan tikken, mag zich beschikbaar stellen als oproepintellectueel. De core business van de literatuur is kwebbelen op krukken, het literaire equivalent van de voetbalbobo die, door camera’s opgewacht, in een opzichtige auto komt voorrijden, het raampje omlaag schuift en erop los leutert.
Christiaan Weijts geeft een aantal voorbeelden van auteurs die hun bestaansrecht als schrijver voornamelijk ontlenen aan hun gezicht en niet aan hun boeken:
Wat schreef Nico Dijkshoorn ook al weer? Noem twee titels van Bart Chabot. Wat schreef Johan Fretz? Anton Dautzenberg? Denk ook aan Akyol Özcan (‘de nieuwe Jan Cremer’), die we vooral als tv-gast kennen: DWDD, Pauw Witteman, Brands met boeken, 24 uur met…, EénVandaag, en zelfs bij Taarten van Abel is hij opgedoken.
Özcan Akyol laat zich dit niet zomaar zeggen en noemt Weijts een paar dagen later in zijn column met de titel ‘Contactgestoorde auteur’ in de Nieuwe Revu een ‘boekloze polemist’, aangezien zijn opponent met drie publicaties ook bepaald geen veelschrijver te noemen is. Weijts is een weinig creatieve marge-auteur die zijn vermeende onderkenning graag aan meer zichtbare vakgenoten toeschrijft:
Deze infantiele opvatting, een veelgehoorde klacht van miskende collega’s, is een ultieme uiting van onmacht. Ik denk niet dat Christiaan Weijts en de zijnen dezelfde tirades zouden afsteken als ze tot de vaste gastenlijst van een populair televisieprogramma behoorden.
Zo. Nu is het afwachten wie er als eerste een nieuw boek uitbrengt.
Christiaan Weijts heeft volgens Özcan Akyol maar 3 titels geschreven? Vreemd, er staan hier vijf titels Christiaan Weijts in mijn boekenkast.
En een bundel columns (Achternamiddagen).
Weijts heeft overigens gelijk. Mij valt steeds op dat de tv-schrijvers, de boeklozen, zo weinig te zeggen hebben dat je geen moment zin krijgt om iets van ze te lezen.
De feiten:
1a Christiaan Weijts publiceerde Sluitingstijd (2003), Art. 285b. (2006), Via Cappello 23 (2008), De etaleur (2009), Euforie (2012), Achternamiddagen (2013), De linkshandigen (2014)
1b Christiaan Weijts won vijf literaire prijzen, waaronder de Anton Wachterprijs, en was genomineerd voor AKO, Libris en Gouden Uil.
2 Özcan Akyol publiceerde Eus (2013) en euh….??? en won…. nominaties….???
ik word moe van deze discussie! ik vermoed dat christiaan weijts gelijk heeft. daarom zal hij in vreugde vernemen dat ik 6 dagen per week thuisblijf om aan mijn nieuwe roman te schrijven…