In de roman Hollands Siberië geeft Mariët Meester een portret van Veenhuizen rond de Tweede Wereldoorlog. Tijdens een interview in de bibliotheek van Groningen vroeg ik aan Meester, die opgegroeid is in het dorp, of Het pauperparadijs dat ook over Veenhuizen gaat haar niet in de weg zat.

CP: Er bestond al een boek over Veenhuizen, dat was het bekende Het pauperparadijs. Ik dacht later: heb je ooit gedacht, nou is ze er met mijn onderwerp vandoor, want dat is eigenlijk mijn dorp.
MM: Maar ik had al in 1997…
CP: Je was eerder.
MM: …had ik al, dat is elf jaar voor haar boek verscheen, had ik al een roman gepubliceerd en dat was toen ook best een succes. Alleen, toen was Veenhuizen nog niet zo in de belangstelling.
CP: Nee.
MM: Maar hij heeft toch vijf drukken gehaald. Dus dat was best… Kijk, dat vergeet iedereen dan weer. Ik vond het natuurlijk moeilijk, ik ga me echt nou niet beter voordoen, dan ik ben, maar ik had er best moeite mee. Maar ja, we zijn hoeveel jaar verder? Dat was in 2008 of zo dat het boek uitkwam en nog steeds heeft ze geen nieuw boek en ik ben liever iemand die een oeuvre maakt. Dus een beetje Peter Koelewijn-achtig: één liedje en dat steeds herhalen. Ik ben liever een schrijver, een kunstenaar. Ik zoek steeds weer naar nieuwe invalshoeken en nieuwe onderwerpen.
CP: Heb je ook een beetje het idee: ik heb het nu weer terug, het dorp?
MM: Een beetje wel. Toch wel.

Zie het hele interview hier.