Zijn column gaat eigenlijk over Willem Jan Otten die een essay schreef over Guido Gezelle, maar de zijdelingse opmerking die Arjan Peters daarbij maakt is interessanter. Peters schrijft dat hij een week geleden werd geïnterviewd over Een vlucht regenwulpen van Maarten ’t Hart en de overeenkomsten besprak met Terug tot Ina Damman van Simon Vestdijk.

‘Heel mooi’, hoorde ik tegenover mij, ‘maar ik ben bang dat alle kijkers op dit moment zijn afgehaakt. Vestdijk, die kent niemand meer. En tot de cameraman: ‘We beginnen even opnieuw.’

Het zijn van die terzijdes waarvan je even moet wenen.