Nieuws: Charlotte Mutsaers noemt literaire zelfmoordbrief Floortje Zwigtman ‘slap geleuter’
Eergisteren postte jeugdboekenauteur Floortje Zwigtman op haar Facebook-pagina een ‘literaire suïcide-note’ die we op Tzum.info overnamen. Klik hier. ‘Voor mij is het moment gekomen om te beslissen: doorgaan of de plug uit de granaat trekken. Boem: geen boeken meer. Deze auteur stopt ermee. Ze kan haar geld ook elders verdienen,’ schrijft ze.
Op de social media kreeg Zwigtman van collega-auteurs veel bijval, maar schrijfster Charlotte Mutsaers laat een ander geluid horen. Op Facebook noemt zij de literaire zelfmoordbrief ‘slap geleuter’.
(…) ik krijg er een punthoofd van. Geld, geld, geld! Ik heb nog nooit een letter geschreven met de gedachte daaraan! 🙂 Nee, schrijvers móeten er niet van kunnen leven. Het is zeer fijn áls je ervan leven kunt maar dat is iets anders. Man, man, het is één snavelgekletter als het om centen gaat!
Tja geld…geld…geld….mevrouw leeft vast van de lucht. Waarom zou het als je een produkt leverd, in dit geval een book, er niet aan genoeg mogen verdienen zodat je je ambacht/roeping of hoe je het wilt noemen kan blijven uitoefenen?
Charlotte heeft nog nooit 1 letter geschreven met de gedachte aan geld. Aan geld verdienen, bedoelt ze waarschijnlijk. Rijk worden. Dat is niet haar uitgangspunt. Dat siert haar natuurlijk. Maar daar gaat het helemaal niet over. Ik heb Charlottes stuk op FB niet gelezen, maar denk dat de kern van het probleem haar ontgaat.Logisch natuurlijk want als goed verkopend schrijfster loopt ze niet de kans gedumpt te worden. Wat een luxe! O, hoe heerlijk. Charlotte realiseert zich niet dat een slecht verkopend schrijver constant de dreiging voelt van dumping als zijn boek (weer)niet goed verkoopt. Ik heb het altijd als grote druk ervaren, die veel spanning opleverde. En altijd eindigde met dumping, de ene keer op een grovere manier dan de andere keer.
Wat ik wil zeggen is dat ik als slecht verkopend schrijfster wel aan geld moest denken. Geld, geld, geld en verkoopcijfers.
Ik vind het een buitengewoon ongenuanceerde reactie van C.M.
Verwend meisje?
De spagaat is dat zij die – buiten hun schuld, voeg ik eraan toe – in de situatie van Zwigtman verkeren, meer dan hun lief is aan geld denken; en omwille van hun esthetische doeleinden moeten zij tegelijk elke gedachte aan geld uitbannen. Door deze \’double bind\’ krijgen zowel de zorgen als de noodzaak die zorgen een halt toe te roepen al gauw iets kwellends.
Mevrouw Mutsaers heeft het bericht van mevrouw Zwigtman niet helemaal goed begrepen denk ik.
Als aankomend docent Nederlands zie en spreek ik diverse docenten en aankomend docenten in de praktijk en in schoolbanken. Er is een trend gaande dat we onze leerlingen alleen nog maar aanbieden wat ze zelf graag willen lezen. Hier en daar vind je nog een ambitieuze docent met de missie om ons kroost ook eens wat anders te laten lezen dan Carry Slee, Saskia Noort of The Hunger Games. En dat is verdomde moeilijk als media, uitgevers, collega-docenten en andere betrokkenen massaal roepen dat je mee moet gaan met trends omdat dat beter verkoopt, omdat dat is wat de lezer wil en omdat we met z\’n allen lekker veilig met de massa mee willen hobbelen. Natuurlijk mogen ze die populaire boeken ook lezen. Daar is helemaal niets mis mee. Lezen is leuk en een boek lezen dat je graag leest is goed voor elk mens. Laat daar geen misverstand over bestaan. Maar wat is er mis met het aanbieden van boeken met wat meer diepgang? Waarom worden de boeken die wat meer rust en aandacht vragen om ze tot je te nemen niet veel vaker door uitgevers in het voetlicht gebracht? Uitgevers en docenten zijn degene die deze boeken moeten aanreiken. En ouders natuurlijk, maar hoe moeten zij weten wat mooi is als in de media alleen maar gerept wordt over trendy genres als Fantasy.
Veel uitgevers, docenten en ook mijn medestudenten zijn werkelijk, zoals mevrouw Zwigtman ook schrijft, als de dood dat de lezer het niet snapt. Docenten en aankomend studenten gaan de dikke pillen bij voorbaat al uit de weg omdat de leerlingen het volgens hen toch niet wil lezen.
Als kind zat ik samen met mijn ouders te kijken naar de oudejaarsconferences van Wim Kan of van Freek de Jonge. Ik begreep er geen snars van, ik was veel te jong. En toch boeide het me, het deed iets met me. Ik kan het me nog zo goed herinneren! En mede daardoor ben ik later geïnteresseerd geraakt in politiek. Je hoeft niet alles te begrijpen als kind. Juist door dingen aangeboden te krijgen die je nog niet helemaal begrijpt leer je, ontwikkel je jezelf. Ik pleit voor meer aandacht voor dit mechanisme in de lerarenopleidingen en op onze middelbare scholen. Laten we elkaar en onze leerlingen niet dom houden, of zelfs dom maken. Daag je leerlingen uit!
Hetzelfde geldt overigens voor literatuur en poëzie voor volwassenen. Wij dagen onszelf te weinig uit. Wij houden elkaar en onszelf dom door geen literaire uitdagingen meer aan te gaan. Heel erg jammer!
Dus lieve Floortje, stop asljeblieft niet! We hebben je hard nodig!
Hoop van harte dat Floortje Zwigtman fulltime door gaat met schrijven, het verschil blijft maken.
De reactie van Charlotte Mutsaers is (wereld)vreemd.
Volgens mij heeft Charlotte Mutsaers de brief van Floortje Zwigtman niet echt met interesse gelezen, zo\’n reactie van haar kan echt niet.
Als er iets is wat ik Floortje Zwigtman nooit zou verwijten, is dat ze slap geleuter verkoopt. Als je haar stuk goed leest, zie je dat het haar helemaal niet om geld te doen is. Ze maakt zich boos over het verdwijnen van de Leeswelp. En niet eens over het daadwerkelijk verdwijnen van die Leeswelp, maar waar het symbool voor staat. Voor de afnemende interesse van het publiek voor goede kinder- en jeugdboeken. Wie ook maar één boek van haar gelezen heeft, weet dat ze een groot talent is. Wie zulke boeken schrijft als zij, doet dat nooit voor het geld. Maar ze doet het wel met liefde, en hoopt daar een beetje liefde en aandacht voor terug te krijgen. Dat haar werk niet onopgemerkt blijft. Er zijn schrijvers die prachtige boeken kunnen schrijven omdat ze elk jaar een toelage van het Fonds voor de Letteren krijgen. Er zijn ook schrijvers – en ik weet dat Floortje daar één van is – die naast hun literaire werk heel hard werken aan commerciële schrijfopdrachten. Dat is ook een manier om je geld te verdienen namelijk. Ik meng me zelden in dit soort discussies, maar voor Floortje maak ik graag een uitzondering. Het gaat niet om geld. Het gaat erom dat er zelden of nooit een kinderboekenschrijver aan tafel zat bij Pauw en Witteman, dat ze ook ondervertegenwoordigd zijn bij andere praatshows. Dat er veel te weinig kinderboekenrecensies verschijnen in de kranten en dat kinderen gebaat zijn bij diversiteit. Dat er aandacht moet zijn voor boeken die anders zijn dan andere boeken. Precies die boeken waar het Fonds voor de Letteren zich sterk voor maakt. Maar waar het grote publiek ook wel eens naar mag kijken. Schrijvers zijn met elk schouderklopje blij. Cat fights daarentegen zijn ontzettend 1982.
Als ze haar geld ook elders kan verdienen, moet ze dat vooral doen.
volgens mij hoeft Charlotte ook helemaal niet aan geld te denken, dan is het toch wel makkelijk om dit te zeggen lijkt mij. Geld is niet het belangrijkste in het leven maar ik vind het toch nooit prettig als mensen er commentaar op hebben die er geen gebrek aan hebben. Het zegt iets over Charlotte en niets over Floortje.
Het is buitengewoon frustrerend om geen geld te verdienen met iets wat je het liefste doet in de wereld. Geld kan ook een motivatie zijn om beter werk af te leveren, harder te werken, jezelf te ontwikkelen. Er is helemaal niets mis met geld, wel met mensen die de juiste waarde ervan niet kunnen inschatten.