Niet alles in teken van de ontknoping

Jasmijn en haar vriendinnen Jacky, Hanna en Olivia hebben iets verzonnen. Om de beurt geven ze elkaar vernederende opdrachten die zes seconden duren. Keihard gillen tijdens een toets, of springend als een kikker door de bus bijvoorbeeld. In feite is het een voorproefje voor iets veel groters waar vooral Jacky helemaal weg van is: het Feest. Een illegale festiviteit op een verlaten terrein waar iedereen hetzelfde gekleed moet gaan en een hazenmasker op moet zetten. Het wordt afgesloten met de Afrekening, een ‘spel’ waarbij iemand zes seconden lang genadeloos in elkaar wordt getrapt voor een heleboel geld.

Best luguber voor een kinderboek, maar het is dan ook een jeugdthriller. Bijzonder detail: Daniëlle Bakhuis (1982) werd voor het schrijven ervan geïnspireerd door de videoclip behorend bij Animals van DJ Martin Garrix, waarin een aantal gemaskerde figuren geld op de grond werpen:

Bij de reacties van de clip las ik een Engelstalige comment. Hoe het er precies stond, weet ik niet meer, maar het kwam hierop neer: het spelletje dat de gemaskerde figuren in het begin van de clip speelde, bestond echt.

Bakhuis Zes seconden

Bakhuis werkte dat gegeven uit tot een eigen verhaal over Jasmijn. Wanneer zij en haar vriendinnen worden uitgenodigd voor het Feest loopt dat totaal uit de hand. Een meisje raakt zwaargewond wanneer de meest agressieve speler – de zes seconden zijn al lang gepasseerd –, roekeloos door blijft trappen. Jasmijn start een zoektocht naar de dader. Het Feest kent alleen één heel belangrijke regel: ‘zwijg als het graf over het feest.’ Hoewel de thriller vrij klassiek is opgebouwd als zoektocht, zorgt die regel toch voor een continue dreiging en spanning. Jasmijn is echter niet van plan om haar mond te houden, en dat komt haar duur te staan.

Bakhuis schreef een ware pageturner, een filmisch verhaal dat bij wijlen veel spannender is dan de gemiddelde thriller voor volwassenen. Daarbij komt dat Bakhuis de tijd neemt om haar karakters neer te zetten. Ze weidt gerust uit over het gezinsleven van de vriendinnen, zonder dat die informatie essentieel is voor de plot. Dat doet ze met realistische dialogen en treffende metaforen.

Kiezen tussen je vader of je moeder is geen keuze. Dat is kiezen tussen je hart en je hoofd, tussen een arm of een been, tussen voor altijd doof of voor altijd blind zijn.

Hierdoor is Zes seconden een verhaal waarbij niet álles in het teken staat van de ontknoping, en geeft Bakhuis Zes seconden de diepgang die dit genre zo vaak mist. Wel gaat de auteur tussen de regels door te vaak in op de vraag wie er verantwoordelijk is voor de trap die één van de meisjes bijna fataal wordt. Die dader wordt uiteindelijk gepakt, maar alle andere vragen die ervoor zorgen dat je verder blijft lezen – wie zit er achter het Feest, hoe kan het dat de drank en drugs gratis zijn, en hoe zit het met Ellis, een meisje dat een jaar voorafgaand aan deze gebeurtenis dood aangetroffen werd – blijven onbeantwoord. Hoe het met de dader afloopt is maar net hoe je het zelf interpreteert, maar de lijnen van het spel volgend lijkt het daar niet zo florissant mee af te lopen. Een behoorlijk enge en bizarre jeugdthriller, die duidelijk maakt dat jongeren onder groepsdruk tot hele rare dingen in staat zijn. Voor de fans van Mel Wallis de Vries, geschikt voor kinderen vanaf 13 jaar.

Mirjam Hoekstra

Daniëlle Bakhuis – Zes seconden. Ploegsma, Amsterdam, 190 blz. € 15,99.