Kwis: Literatuur of literette? (9)
Een nieuwe aflevering van onze onregelmatig verschijnende kwis ‘Literatuur of literette?’, een soort Tussen kunst & kitsch, maar dan voor de letteren. We nemen 1 bladzijde uit een boek en de vraag is: hebben we te maken met literatuur of niet? Graag reacties met onderbouwing.
Dit is geen hoge literatuur. Dat ik dit weet, komt door de namen. Hans, Robert, Noa en Chiel. Zulke namen komen nooit in goede boeken voor. In goede boeken staan namen als Raskolnikov en Vorst Myshkin, Lochmans en K. En eventueel v/d Kabargenbok. Meer hoef je niet te weten om literatuur van lectuur te onderscheiden. Ik hoop dat de volgende opgave er eentje is zonder namen, want zo maken jullie het ons wel heel makkelijk.
Meneer Harteveld heeft wel een punt waar het de keuze van namen voor personages in de vroeg eenentwintigste-eeuwse letterkunde betreft. Toch valt dat mbt dit fragment niet vol te houden. Voor u gelezen en/of gegoogled:
Thomas Mann, Die Zauberberg, Hans
Raymond Carver, Cathedral, Robert
Amoz Oz, Don’t call it night, Noa
Vonne van der Meer, Eilandgasten, Chiel
Daniel Kehlmann, Rosalie geht sterben
De jeuk in dit fragment begint bij \’flamboyante levensgenieter\’ en \’een sombere stem in mijn binnenste\’ en krijgt snel gezelschap van \’het zware juk van onze sinistere voorkennis\’, gevolgd door de dramatisch bedoelde maar tamelijk potsierlijke opsomming waarmee het fragment besluit. In de woorden van de dichter Voos: \’met een bak bami erbij is er nog wel wat van te maken\’.
@Harteveld: Dat is de grootste bekrompen onzin die ik deze week heb gehoord.
Een van mijn favoriete romans is The Corrections van Jonathan Franzen, met personages met namen als Alfred, Gary, Denise. Zo kan ik nog wel tientallen andere geweldige boeken noemen.
Daar slaat @Harteveld inderdaad de plank volledig mis. Raskolnikov en Myshkin. Alsof Henk en Gerrit geen literaire namen zijn.
Maar goed, het afgebeelde fragment is natuurlijk tenenkrommend. Het leest als een in elkaar geflanste rouwbrochure, ik zie geen enkele vernieuwing in de taal, geen enkele onverwachte wending, niets dat meer is dan \”vulling\”.
Maar het ligt niet aan de namen. Volgende.
Het schijnt dat steeds minder mensen ironie begrijpen.