Nieuws: Rechtenbezitter van dagboeken Goebbels eist 6.000 euro van Random House
Interessante rechtszaak over de rechten op de dagboeken van de propagandaminister van Hitler Joseph Goebbels. Peter Longerich gebruikte in zijn biografie over Goebbels fragmenten uit de dagboeken en nu wil Cordula Schacht geld zien. Schacht is de dochter van Hjalmar Schacht die voor de oorlog minister was onder Hitler. Zijn dochter erfde de exploitatierechten op de dagboeken van de oud-nazi meldt Der Spiegel.
The Guardian sprak met Rainer Dresen van uitgeverij Random House, die zegt: ‘We are convinced that no money should go to a war criminal.’
De Nederlandse vertaling van de biografie werd uitgegeven door De Bezige Bij.
Foto: Bundesarchiv Bild 183-H02648, München, Goebbels im Haus der Deutschen Kunst via Wikipedia, CC BY-SA 3.0 de.
Random House wil gewoon nog even geld verdienen voordat de auteursrechten op de teksten van Goebbels van rechtswege vervallen. Bij mijn weten is alleen het copyright op Mein Kampf toegeëigend door de staat. Voor andere teksten geldt gewoon dat je netjes moet betalen voor gebruik aan de auteur of de erven. Ook dat is een recht waar miljoenen hun leven voor hebben gegeven in 40-45.
Uiteraard is dit “juridisch complex”, wat de meeste mensen nog meer zal doen gruwen.
De bron (Der Spiegel) meldt dat er eerdere uitspraken van Duitse rechtbanken uit het verleden zijn dat er een juridische aanspraak bestaat. Ik kan me daar geen publicaties over herinneren. Die vraag is ook niet waar het hier om gaat.
Anders dan inzake het verboden werk van Hitler, is nooit iemand op het idee gekomen om (nagelaten) werken van andere Nazi\’s te verbieden. Ook die discussie is niet aan de orde.
Als er auteursrecht op rust en een vergoeding daarvoor zou rechtens juist zijn, dan is het de vraag of er voor (bijvoorbeeld) slachtofffers van het Nazi regime geen mogelijkheid zou zijn om op dergelijke auteursrechten of de daaruit voortvloeiende royalty fees beslag te leggen.
Waarschijnlijk is er niemand die ooit bedacht heeft om (al was het maar symbolisch) de oorlogsmisdadigers of hun boedel aansprakelijk te stellen. Bijna 70 jaar na de capitulatie van het Derde Rijk staan er nog berichten in de media over roofkunst en nu ook dit.
Te vrezen valt dat de verjaringstermijn voor civiele claims tegen Goebbels cum suis en/of hun nalatenschappen al verstreken is, terwijl die voor de auteursrechten op de wanprodukten van hun geest nog lopen.
Dat is de les die eruit te leren valt: helaas zijn oorlogsmisdaden en misdaden tegen de mensheid niet opgehouden op 8 mei 1945. Rode Khmer, Sebrenica en tientallen andere zaken, noem maar op.
Onmacht van juristen of onwil van politici: het zou Random House sieren als ze – onverminderd het bestrijden van de claim van Schlacht – een bedrag reserveren om te storten in een fonds of te besteden aan een publicatie om het onderwerp uit te diepen. Misschien moeten internationale straftribunalen het recht hebben om verbeurdverklaring van alle bezittingen als bijkomende straf uit te spreken.
Literair, letterlijk.