Ebissé Rouw is ‘commissioning editor’ (wat? wat?) en schrijft ook een column voor NRC Handelsblad. In navolging van Anil Ramdas die al in 1997 schreef dat de Nederlandse literatuur wel een beetje van kleur mag veranderen, stelt Rouw dat er één ding opvalt bij de genomineerden van de Libris Literatuur Prijs en bij het door de Volkskrant (volgens Rouw zelfs in Volkskrant Magazine, maar dat klopt niet) zo bejubelde literaire tijdschrift Das Magazin:

De veelal witte gevestigde literaire orde draagt Das Magazine een warm hart toe; niet alleen omdat ze vernieuwend zijn en een breed publiek bereiken, maar naar ik vermoed ook omdat zij een weerspiegeling zijn van hun jongere en allicht minder sexy ‘ik’.

Ook de bloemlezing van Wim Brands en dochter moet het ontgelden:

Waarom ontbreken schrijvers zoals Karin Amatmoekrim, Mano Bouzamour, Chika Unigwe, Murat Isik en Özcan Akyol op Brands’ lijst?

En ook de uitgeverswereld doet niet zijn best om een Nederlandse Zadie Smith te vinden.

Gelukkig valt het r-woord niet.