Gisteravond ging de film Ventoux in première, een verfilming van de gelijknamige roman van Bert Wagendorp. De eerste recensies stromen inmiddels binnen en die zijn verre van positief.

Elsevier geeft twee sterren:

De beelden van de berg, die zijn prachtig, de flashbacks naar de eerste trip handig in elkaar gezet. Daarbij blijft het, want van verregaande identi­ficatie van de kijker met de hoofdpersonen wil het maar niet komen. Aardig idee, zo’n fietsfilm, zeker nu de Tourstart in de lucht hangt. Helaas houdt Ventoux zich op de vlakte.

De Telegraaf geeft tweeënhalve ster:

Met Ventoux heeft Van Kilsdonk een vakkundige, maar conventionele en zielloze vriendenreünie afgeleverd. (…) Verder komt de lol, warmte en emotie uit Wagendorps boek nauwelijks uit de verf. Voor een film die naast wielrennen vooral over vriendschap gaat, is dat tamelijk funest.

De Volkskrant, de krant waar Wagendorp voor schrijft, is iets guller en deelt drie sterren uit:

Er is iets demonstratiefs aan Ventoux de film, alsof de personages zich bewegen in een vast stramien. Zo refereert de jonge Joost net iets te vaak aan de fysica, zoals Peter twee dichtregels te veel declameert. (…) Als het grote geheim eindelijk ter sprake komt, in een door Detmers wat hoekig geacteerde scène, gebeurt dat zo plompverloren dat de tragiek onder Ventoux als een ballonnetje leegloopt.

Ook NRC Handelsblad heeft drie sterren ballen over voor de film, al vallen die in de kleine recensie naast het megagrote interview niet zo op. Helemaal van harte lijkt het ook niet te gaan:

Bezwaarlijker is dat de climax van de film, die toewerkt naar ontroering en catharsis, tamelijk onverschillig laat. Daarvoor zijn de vier net te weinig sympathiek en is hun vriendschap ook te weinig invoelbaar

Met vier sterren is Nu.nl het meest lovend:

En de wielerscènes op de berg waar de film zijn titel aan ontleent zijn prachtig gefilmd. Ventoux is – ook voor wie het boek heeft gelezen – een mooi drama over mannenvriendschap, bergop én bergaf.

We dalen bij het AD weer af naar drie sterren:

Regisseur Van Kilsdonk maakte al iets soortgelijks met Zadelpijn, waarin fietsende vrouwen onderwerp zijn. Zadelpijn bevalt beter dan deze testosteronzwangere aanstellerij, waarin maar één volwassen personage (gespeeld door de Vlaming Wim Opbrouck) echt weet te ontroeren.