Dichter Hans van de Waarsenburg is vandaag overleden. Hij debuteerde in 1965 met de bundel Gedichten. Voor zijn dichtbundel De Vergrijzing ontving hij in 1973 de Jan Campert-prijs.

Van de Waarsenburg schreef vele dichtbundels; het merendeel werd uitgegeven door uitgeverij Meulenhoff. Zijn laatste bundel verscheen in 2012, Schaduwgrens getiteld, en verscheen bij de Wereldbibliotheek.

Naast poëzie schreef hij ook kinderboeken. Van 1995 tot 2000 was Van de Waarsenburg voorzitter van PEN Nederland.

Over het schrijven van poëzie zei hij in een interview met Chrétien Breukers op het literaire weblog De Contrabas:

Naarmate ik ouder werd, schat ik zo in, tuimelde de schat aan herinneringen uit hun krochten het bewustzijn binnen. Bij mij zijn herinneringen dikwijls visualiseringen van ontroerende, aangrijpende, indrukwekkende beelden, die ik wel of niet kan gebruiken. Het schrijven van gedichten is voortdurend een keuze maken uit beelden, ook uit het verleden. In wezen is het wat Seamus Heaney omschreef als ‘digging’.