Reportage: Finale Write Now!
Voor de vijftiende editie van de schrijfwedstrijd Write Now! stuurden meer dan duizend jongeren een tekst in. De tien voorrondes leverden evenveel finalisten op en dankzij een viertal ‘Wild cards’ die de juryvoorzitters mochten verdelen staan er in totaal veertien finalisten uit Nederland, België en Suriname op het podium van Kantine Walhalla aan het Deliplein in Rotterdam-Zuid. Een zaal die een beetje doet denken, mede door de vloer vol strepen en kleuren, aan een oude gymzaal die mooi verbouwd is.
De finalisten die tussen de vijftien en vierentwintig jaar oud zijn dingen mee naar de publieksprijs en naar de juryprijs. Respectievelijk een iPad mini en een publicatie in de Vlaamse Metro of een MacBook, een schrijfopleiding en een optreden bij Geen Daden Maar Woorden. Dat festival zal ook rondom het Deliplein plaatsvinden en twee dagen duren. Een flinke verandering nadat het festival jarenlang in de Rotterdamse Schouwburg plaatsvond en ‘slechts’ één avond duurde.
Om alle veertien finalisten hun tekst te laten voorlezen is geen optie. Met een limiet van tweeduizend woorden of acht gedichten zou dat uren vergen en zoals meerdere sprekers opmerken: we willen weten wie de winnaar is. De ingezonden verhalen en gedichten kon het publiek ook al van te voren lezen om de publiekswinnaar te bepalen.
De finalisten worden in drie blokjes aan het publiek voorgesteld waarbij presentatrice Kila van der Starre ze allen een paar vragen stelt. Enerzijds om de wedstrijd en de voorbereidingen toe te lichten, anderzijds om naar inspiratiebronnen te vragen. Kevin Coulor uit Suriname blijkt ‘gewoon over bovennatuurlijke wezens’ te schrijven en voor Jelko Arts is het fijn dat een grap op papier meer kan schuren dan eentje die je op het podium maakt. Lilian Zielstra deed optreed ervaring op als Huisdichter van de Rijksuniversiteit Groningen en Jonathan van der Horst wordt soms aangezien voor een parkeerwachter als hij op straat in zijn opschrijfboekje krabbelt.
Tussen de blokjes door zijn er twee optredens van singer-songwriter Iris Penning die aangeeft sinds kort geen ‘vage metaforische dingen meer te schrijven’. De finaliste van de Grote Prijs van Nederland heeft een erg goede presentatie. Dat geldt ook voor Marjolijn van Heemstra die vier gedichten uit haar beide bundels voordraagt.
De bekendmaking van de publieksprijs verloopt in een hoog tempo. Ulrike Burki (1999) die de voorronde in Anntwerpen won haalde de meeste stemmen op ‘Stadsgezichten‘. Ze geeft nog aan haar toegankelijkheid te betwijfelen, maar dat daar straks 800.000 Vlamingen een oordeel over kunnen vellen.
Hierna neemt juryvoorzitter, en winnaar van de juryprijs in 2014, Sacha Hilhorst het woord. In een goed opgebouwd juryrapport wordt recht gedaan aan de finalisten door bij al het werk stil te staan. Het experiment in genre en vorm dat door de deelnemers werd getoond is de jury positief bevallen en naast de winnaar zijn er nog drie eervolle vermeldingen. Die zijn voor Jelko Arts, Else Boer en Maarten Buser. Blijkbaar scheelde het maar een haar of Buser was er met de prijs vandaar gegaan. De winnaar is echter Mirke Kist die met haar verhaal ‘Il pittore del silenzio‘ over een museumbezoek op vakantie in Italië. Als ze haar verhaal kalm en goed voorleest blijkt dat we inderdaad van doen hebben met een ervaren performer. Niet zo gek als je bedenkt dat ze in Antwerpen Woordkunst studeert. Het is te hopen dat ze anders dan Hilhorst geen writersblock oploopt. Hilhorst bekende namelijk een jaar niet te hebben kunnen schrijven nadat ze voor het eerst in de finale stond.
Maarten Praamstra
