Inteelt

‘Hij is van ver gekomen.’ De mensen in de halfvolle aula van het Academiegebouw in Groningen keken elkaar een beetje verbaasd aan na deze bewering van schrijfster en critica Marja Pruis over schrijver en criticus Joost de Vries. De twee zitten doordeweeks tegenover elkaar op de redactie van De Groene Amsterdammer en nu mocht Pruis de gastschrijver aan de universiteit van Groningen interviewen. Zelfs de ‘enigmatische’ De Vries was een beetje verbaasd. Nou ja, hij kwam toch uit Heerhugowaard en had journalistiek en geschiedenis gestudeerd in Utrecht? Inderdaad, dan kom je van ver als je mag toetreden tot het walhalla van de Nederlandse literaire kritiek: De Groene Amsterdammer.

Het werd een avond vol zelffelicitaties. Pruis werkte een vragenlijstje af dat niet onderdeed voor een gemiddeld lijstje van een schoolkrantredacteur. ‘Wie is je favoriete auteur?’ De Vries noemde een rijtje Amerikaanse schrijvers en voegde daar haastig aan toe: ‘En Marja Pruis natuurlijk.’ Het leukste literaire tijdschrift was Das Magazin waar De Vries zelf voor schrijft. In dat blad publiceren ook Franca Treur en Nina Polak (die eveneens voor De Groene Amsterdammer werkt) en zij mogen over twee weken met De Vries praten in de aula.

De Vries trapte nog wat open deuren in over inspiratie en gaf enkele sweeping statements af over het schrijven: ‘Iemand die niet kan schrijven, kan ook niet denken.’ Douwe Draaisma, die op de eerste rij zat, vond het een wat boude bewering. ‘Ik maakte een grapje,’ haastte De Vries zich te zeggen.

Het werd tijd om collega’s af te vallen. De boeken van Philip Huff waren veel eendimensionaler dan die van De Vries en daarom werden de boeken van de laatste niet zo snel verfilmd. Arnon Grunberg was al jaren uitgeschreven, vertoonde steeds hetzelfde kunstje. ‘Kennen jullie de boeken van Grunberg een beetje?’ vroeg De Vries aan de zaal, die gevuld was met echte lezers. De meesten waren gekomen omdat ze nieuwsgierig waren naar het oeuvre (twee romans, één essaybundel) van De Vries, maar dat werd bekend verondersteld.

‘Dit was wel een beetje literatuur light,’ zei een hoogleraar, terwijl we de statige trappen van de universiteit afdaalden.

Coen Peppelenbos

Deze column verscheen eerder in de Leeuwarder Courant op 26 september 2015.