Twee weken geleden interviewde omroep Brabant A.F.Th. van der Heijden wat langer over de verfilming van zijn roman De Helleveeg. Nederlandse films kenmerken zich altijd door ‘geduw en getrek en hysterisch geschreeuw’, maar geluk past De Helleveeg niet in dat rijtje. Nederlandse regisseurs ‘willen altijd de emoties op de voorgrond hebben. Denk bijvoorbeeld aan zo’n film als Turks fruit, de scène bij de Chinees, weet je wel, dat moet… geschreeuw en geduw en getrek, de hele tafel moet ondergekotst en dan ook nog een stroom kots tegen de spiegel op de toiletten en ga zo maar door.’