Nieuws: Ton van Reen weigerde verhaal Chrétien Breukers voor Limburg-bundel
Op Facebook is inmiddels een fittie uitgebroken tussen Chrétien Breukers en Ton van Reen. Breukers had een verhaal geschreven voor Wilde flora, samengesteld door Ton van Reen, maar het verhaal werd geweigerd. Een verhaal van A.H.J. Dautzenberg zou ook geweigerd zijn. Hieronder de wederzijdse beschietingen.
Wilde flora wordt uitgegeven door Leon van Dorp.
Nog voor de deadline kreeg ik een mail van Ton van Reen met de mededeling dat hij afscheid nam als redacteur van de bundel. Hij kon niet verder, vooral ook vanwege persoonlijke problemen. Hij stelde een zekere Adri Gorissen voor als zijn opvolger. De uitgever liet vervolgens weten dat de bundel, die oorspronkelijk in maart 2015 zou verschijnen, tot nader order werd uitgesteld. Daarop heb ik mijn verhaal in Hollands Maandblad gepubliceerd. Zowel Van Reen als de uitgever hebben mij niet ingelicht over de doorstart van het project. (En de mailtjes van Van Reen aan Breukers waren inderdaad niet mals. Ik heb nog geprobeerd om een gesprek te arrangeren met beide heren en de uitgever, maar dat is niet gelukt.)
Zoals gewoonlijk klopt er geen bal van alles wat Breukers over mijn weigering van zijn verhaal voor de bundel WILDE FLORA schrijft. Deze voormalige, door zichzelf benoemde cultuurpaus, maar door anderen vooral benoemd als oplichter, duitendief en besodemieteraar, komt weer eens te voorschijn als het meest gepeste jongetje van de klas, terwijl mensen pesten en vrienden kapot maken en uitbuiten zijn levensdoel is. Alles wat hij te melden heeft over het verhaal dat ik geweigerd heb is onwaar. Ik heb het verhaal vooral geweigerd om hem te beschermen tegen zichzelf. Als hij door blijft gaan met onwaarheden over mij en over de inhoud van die brief te vertellen, zal ik de brief die ik naar hem heb gestuurd en die Anton Dautzenberg blijkbaar heeft gelezen, op facebook plaatsen. Nu Breukers zelf geen poot meer heeft om op te staan, verschuilt hij zich achter de rug van schrijver Anton Dautzenberg, die hem toch echt niet nodig heeft als beschermheer.
Dautzenberg heeft geen verhaal ingezonden, naar ik aannam omdat hij niet meer geïnteresseerd was, zoals staat in de mails die ik van hem ontvangen heb. Inderdaad heeft Anton zijn best gedaan om Breukers en mij, samen met hem, aan de tafel te krijgen. Dat is niet gelukt.
En inderdaad, ik moest, nadat de bundel in feite rond was, mijn werk als redacteur opgeven door ziekte, maar vooral door de ernstige ziekte van mijn zoon, de schrijver-schilder-fotograaf David van Reen die in augustus overleden is. Zijn boeken zijn uitgegeven door De Geus. Er volgt nog een roman van hem in dit najaar.
Ik ben lang bevriend geweest met Breukers en van vele van zijn misstappen heb ik pas later gehoord. Blijkbaar leert hij niets van alle ellende die hij over zichzelf heeft afgeroepen. Jammer. Eens, maar al weer lang geleden, was hij een talent. Er is weinig van hem geworden. Hij roept over succesboeken, zoals EEN ZOON VAN LIMBURG.
Niet waar. Van boekhandelaren in Limburg heb ik gehoord dat ze van dit in elkaar geflanst werkje praktisch NIETS hebben verkocht. Een tweede druk? Chrétien, laat me eerst weten wat de oplage van de eerste druk was. Tegenwoordig is dat bij onbekende of debuterende schrijvers vaak een paar honderd exemplaren. En de tweede druk, als POD-boek, tien of twintig exemplaren. Ooit werd over Heere Heeresma gezegd: waar Heeresma verschijnt, zal geen gras meer groeien. Breukers overtreft zelfs Heeresma. Waar Breukers verschijnt, ontstaat de woestijn.