Nieuws: Waarom we Een klein leven van Hanya Yanagihara moeten lezen volgens het boekenpanel
Matthijs van Nieuwkerk werd er al een beetje weemoedig van, het afscheid van dit boekenpanel. Het panel koos als laatste Boek van de Maand Een klein leven van Hanya Yanagihara. Omdat we altijd graag rustig willen nalezen wat de argumenten zijn, hebben we de tekst, als service voor de onze volgers, even uitgeschreven.
Veronie Snijder-Kramer: Het laatste Boek van de Maand. Het laatste Boek van de Maand is Een klein leven van Hanya Yanagihara. Een goed jaar geleden is het al in het Engels verschenen en toen is het al jubelend besproken en nu is het prachtig, echt prachtig, vertaald door Kitty Pouwels en Josephine Ruitenberg. En in ons bestaan zijn wij zelden zo, zo kort geweest, zo snel waren we het erover eens dat dit het Boek van de Maand moest worden. Het is echt onovertroffen, zo goed als dit boek is.
Matthijs van Nieuwkerk: Ja, waarom?
Veronie Snijder-Kramer: Het is weergaloos, het is hartverwarmend, het is hartverscheurend. Waar gaat het heel kort…
Matthijs van Nieuwkerk: We weten nog niks.
Veronie Snijder-Kramer: Ik zal het gauw zeggen. het gaat over vier jongens die elkaar leren kennen op de universiteit. Een van die jongens is fysiek gehandicapt en die jongen heeft een verleden dat is te verschrikkelijk voor woorden, dat wil je eigenlijk niet weten, maar je komt er toch achter in dit boek en die overige drie jongens die willen hem wel helpen, maar hij is eigenlijk niet te helpen want het is zo erg wat die jongen meegemaakt heeft. En alle superlatieven voor dit boek schieten eigenlijk te kort, dus ik ga ze opnoemen. Het is briljant, het is magisch, het is meesterlijk, het is verwoestend, het is een heel dik boek maar geen pagina te veel. NRC Handelsblad [leest van de cover] schrijft voor… het is een quote van NRC Handelsblad: ‘Zo’n boek dat maar heel af en toe voorbij komt. Het boort je door de ziel.’
Wouter Cajot: En dat is het ook absoluut.
Veronie Snijder-Kramer: Ab-so-luut!
Wouter Cajot: Het was voor mij een mokerslag, dit boek. En voor mij is het niet het Boek van de Maand, maar het Boek van het Jaar, en dat zeg ik niet snel, maar het komt met stip in mijn top drie binnen.
Grietje Braaksma: Ja, ja.
Wouter Cajot: Waarlang De correcties een heel belangrijk boek was voor mij, van Jonathan Franzen, ja sorry, De correcties valt eruit.
Veronie Snijder-Kramer: Dit is verpletterend, toch. Dit boek sluit je op in je hart.
Matthijs van Nieuwkerk: Jongens, genoeg. Anders geloven we je niet meer.
Veronie Snijder-Kramer: Ja, echt, toch is het zo.
Onze recensent Koen Schouwenburg had een heel ander oordeel over dit boek.
Saaaaaaaaaaaai, langdradig oeverloos herhalen. Ik heb mij door de dikke pil geknauwd zonder enige emotie te voelen. Geen van de personen wist iets bij me los te maken. De juichende recenties begrijp ik dan ook totaal niet.