De examens zijn aan de gang, maar er is bijna niemand meer die de examens voor het vak Nederlands serieus neemt. Leerlingen die trucjes uit hun hoofd leren niet, docenten die trucjes aanleren niet en hoogleraren die verstand van de materie hebben al helemaal niet. Alleen bij het CITO is men nog tevreden.

Zie de artikelen in NRC Handelsblad, die de auteurs van de teksten die gebruikt werden aan het woord liet:

Chris van der Heijden vond de vragen over zijn stuk Te groot voor kennis „opmerkelijk moeilijk”. Zijn tekst was ook moeilijker gemaakt dan zijn oorspronkelijke stuk, dat „veel meer samenhang” had.

Je kunt er ook zelf een paar vragen maken.

Rik Smits plaatste eerder al vragen bij dit tentamen:

Sommige vragen sluiten slecht aan op de tekst, andere zijn voor meerdere uitleg vatbaar. Soms is het gissen naar wat de vraagsteller eigenlijk wil of voor zich ziet.

Kees Beekmans was in de Volkskrant ook al niet zo positief:

Structuur is tot god verheven. Of beter nog, Analyse van de Structuur. Want dat is echte wetenschap. Dit examen is ontsproten aan een minderwaardigheidsgevoel, aan de behoefte aan legitimatie – in een tijdperk dat de wetenschap De Grote Legitimator begon te worden.

Een medewerker van het CITO licht alles nog even toe.