Nieuws: De Lezeres des Vaderlands geeft valselijk Het Parool en Dirk Leyman een draai om de oren
Vanaf deze week doet de Lezeres des Vaderlands het iets anders. De Loden Leesbrillen zijn op, maar er wordt nog wel geteld. Extra aandacht gaat uit naar uitglijders. Je staat al snel in een kwaad daglicht bij de Lezeres als je refereert aan de Grote Drie of als vrouw jeugdliteratuur recenseert en vanaf deze week schijnen sporttermen en het woord ‘vintage’ ook al niet meer te mogen. Nog even en de Lezeres des Vaderlands staat alleen maar met haar opgeheven vinger te zwaaien. De humor sijpelt een beetje weg uit haar stukken.
Bovendien weet ze door selectief te citeren een negatieve draai te geven aan recensies die dat niet verdienen. Zo schrijft ze:
Zei ik ‘Hoera! over Het Parool? Misschien kan de krant de volgende keer eerst vertellen dat Elisabeth Baud-Couperus ‘een vooraanstaande vertaalster van onder meer The Picture of Dorian Gray en van zo’n twintig andere romans en toneelstukken’ was en niet het artikel openen met de mededeling dat ze ‘Werkelijk buitengewoon scheel’ was, en nog wat andere nare opmerkingen over haar uiterlijk. Snippers voor de kattenbak.
Dat moet dan wel heel erg zijn bij Het Parool, dacht ik. Zelfs de schrijver van het stuk wordt niet genoemd. Ik kocht op Blendle het stuk dat van Hans Renders blijkt te zijn. Wat doet Renders? Hij citeert de biografie Frédéric Bastet en zet de negatieve oordelen over haar uiterlijk tegenover de verdiensten die Elisabeth Baud had. Hij doet juist wat de Lezeres des Vaderlands wil: vrouwen niet beoordelen op het uiterlijk, maar op het werk.
Dirk Leyman zit achter een andere betaalmuur, dus het is de vraag of de Lezeres hem wel juist citeert.
Lees het telwerk verder hier terug.
Omdat we de randstedelijk georiënteerde Lezeres altijd graag mogen helpen scoort Tzum ook even de boekenpagina’s van de Leeuwarder Courant en het Dagblad van het Noorden (beide kranten zijn afzonderlijk groter dan Het Parool). Van de vier recensies is er één geschreven door een vrouw, de helft van de besproken boeken is geschreven door een vrouw, bij het Dagblad van het Noorden althans. Bij de Leeuwarder Courant zijn de cijfers wat minder positief omdat daar één ander boek besproken wordt (van een man, door een man) ten koste van een vrouw.
Joep van Ruiten neemt de signalementen voor zijn rekening. Daarvan zijn twee van de vijf boeken geschreven door een vrouw.
Kim Duchateau is GEEN vrouw.
Dank, heb het stuk aangepast.
Dag Coen,
Ik heb het stuk van Leyman even opgezocht. Hij schrijft: \’Paulien Cornelisse (°1976) hoeft in Nederland maar ergens haar hoofd te vertonen, of er wordt hardop gelachen. Met haar grote kuif en welgebektheid is ze sinds haar schalkse taalboek Taal is zeg maar écht mijn ding een fenomeen. Met opvolger En dan nog iets (2012) versterkte ze dat effect nog. Nu waagt ze zich voor het eerst aan een roman.\’ Ik vind dit persoonlijk wel een goede introductie: Cornelisse is mediafiguur in een beeldcultuur, en nu romancier geworden. Dat contrast is niet relevant voor Leymans oordeel, maar wel voor de lezer.
Stuk is verder evenwichtig (\’Vooral de dialogen – heel Hollands van signatuur – drijven dit boek met forse kracht vooruit.\’ tegenover \’De verwarde cavia gaat erin als zoete koek en is balsem op de wonde voor veel kantoorpikken. Maar literair blijft dit een lichtgewicht. Het zal Cornelisse met haar absurdistische je-ne-sais-quoi worst wezen. Haar laconieke, ontwapenende blik maakt veel goed. Helaas wentelt ze zich iets te vaak in de rol van publiekspleaser, mikkend op de makkelijke lach.\’). En toch mooi, vier vrouwelijke debutanten, zou je zeggen.
Fijn dat jullie het bijhouden,
Alle goeds,
Daan