Nieuws: Annejet van der Zijl ontvangt Amsterdamprijs voor de Kunst 2016
Samen met ontwerper en kunstenaar Joris Laarman en toneelregisseur Daria Bukvic heeft schrijfster Annejet van der Zijl gisteren de Amsterdamprijs voor de Kunst 2016 ontvangen. Van der Zijl ontving de prijs in de categorie ‘Bewezen Kwaliteit’. Ze ontvangt 35.000 euro.
In het het juryrapport wordt de winnares, in tegenstelling tot de andere prijswinnaars, bij de voornaam genoemd. Het juryrapport geeft ook een compliment aan de eigen stad:
Annejet van der Zijl weet op een unieke manier literatuur en onderzoeksjournalistiek te combineren. Ze vertaalt bronnenonderzoek naar boeken van uitmuntende kwaliteit en heeft een eigen stijl van geschiedschrijving ontwikkeld voor een groot publiek.
Annejet is zeer perfectionistisch en doet diepgaand onderzoek, waarbij haar speurwerk in het verhaal wordt gevlochten. Ze heeft een idee en steekt vervolgens onnoemelijk veel tijd in het onderzoek, want pas dan weet ze of er daadwerkelijk genoeg verhaal in zit. Op weergaloze wijze neemt ze de lezer mee in haar avontuur. Ze is onbevangen, maar ook obsessief: ze sluit zich maandenlang op om te schrijven. Haar intuïtieve onderzoeksmethode in combinatie met haar perfectionisme en haar meeslepende schrijfstijl maken haar een schrijfster van wereldklasse.
Ze schreef het aangrijpende boek ‘Sonny Boy’ en een kleurrijke geschiedenis over de beroemde Amsterdammer Gerard Adriaan Heineken. Na het prachtige boek ‘Anna’ heeft ze zichzelf daarna toch overtroffen met ‘Bernhard’. En nu weer, met het veelgeprezen boek ‘De Amerikaanse prinses’, dat momenteel in het Engels wordt vertaald.
Ze komt uit Leeuwarden, maar Amsterdam heeft haar naar eigen zeggen doen bloeien. Ze moet hier zijn om te schrijven, zegt ze zelf, hier voelt ze zich vrij.
Met de keuze voor Annejet van der Zijl geeft de jury blijk van haar waardering voor het fantastische literair-journalistieke oeuvre met internationale uitstraling dat deze buitengewone schrijfster heeft voortgebracht.
Een terechte bekroning, al zit aan die bijzondere aandacht voor de eigen stad wel een vreemd luchtje. Wat zou er gebeurd zijn als ze ze zich Friezin was blijven voelen? Toen ik laatst een subsidie aanvroeg bij het Amsterdams Fonds voor de Kunst, moest ik daarin ook al precies opgeven hoeveel arbeidsuren mijn project binnen de Gemeente Amsterdam aan betaald werk zou opleveren.
Vroeger was kunst kunst bij het Fonds, en werd er niet naar het eigene en de eigen baat gekeken.