Nieuws: ‘Nepotistische kutlijstjes’ van NRC zorgen voor Twitterinferno bij Pieter Waterdrinker
NRC Handelsblad publiceerde gisteren een lijst met boeken waaruit lezers konden kiezen welk boek het beste van dit jaar is. De voorselectie is gemaakt door NRC-redacteuren. Poubelle van Pieter Waterdrinker komt niet voor op de lijst. De roman werd ook al overgeslagen bij de longlist voor de ECI Literatuurprijs. Dat Waterdrinker (voor de zoveelste keer) werd genegeerd, zorgde voor een heftige implosie bij de schrijver, die op Twitter duidelijk blijk gaf van zijn ongenoegen.
@NRC_Boeken Zeg NRC, kunnen jullie eens eventjes opzouten moet jullie eeuwige nepotistische kutlijstjes.
— Pieter Waterdrinker (@WaterdrinkerP) 2 december 2016
@timdegier @WaterdrinkerP Poubelle is echt erg goed, Tim. Groot verhaal, lijnen strak in de hand gehouden, krachtig politiek statement. Top.
— Anne Jongeling (@AnneJongeling) 2 december 2016
@timdegier Poubelle is een vd belangrijkste boeken vh jaar, beetje ridicuul dat het er niet op staat, eerlijk gezegd.@WaterdrinkerP
— Anne Jongeling (@AnneJongeling) 2 december 2016
@NRC_Boeken @ArjenFortuin Dag Arjen, één columpje schreef je over nepotisme in de letteren. Mag ik een pagina om de rest te beschrijven?
— Pieter Waterdrinker (@WaterdrinkerP) 2 december 2016
@NRC_Boeken @ArjenFortuin Schrijvers houden hun bek, zijn doodsbang voor jullie. Ik niet. Ben vrij! @geertenmaria schreef De Grachtengordel.
— Pieter Waterdrinker (@WaterdrinkerP) 2 december 2016
@NRC_Boeken @ArjenFortuin Maar er is niets veranderd. Je hebt slechts de deksel over nepotisme opgelicht. Nu graag de rest. Be a man!
— Pieter Waterdrinker (@WaterdrinkerP) 2 december 2016
@NRC_Boeken @ArjenFortuin En zelf hoef ik niks meer. Ik ben vrij. Klaar. Volledig vrij. Maar die stankbel der letteren deugt niet.
— Pieter Waterdrinker (@WaterdrinkerP) 2 december 2016
@NRC_Boeken @ArjenFortuin Het volk mag stemmen. Maar wel voorgekookt door de NRC-Mensch. Het Poetinisme in de literatuur!
— Pieter Waterdrinker (@WaterdrinkerP) 2 december 2016
@ArjenFortuin @NRC_Boeken Hoop nooit meer in jullie hypocriete, Ich-bezogen, "ik zie je vanavond in de kroeg" kolommen besproken te worden.
— Pieter Waterdrinker (@WaterdrinkerP) 2 december 2016
@ArjenFortuin @NRC_Boeken Een redactie van mensen die oordelen over het leven, maar die zelf grosso modo NOG NOOIT wat hebben meegemaakt.
— Pieter Waterdrinker (@WaterdrinkerP) 2 december 2016
@ArjenFortuin @NRC_Boeken Geen schrijver die durft te doen wat ik nu doe. Ze zijn doodsbenauwd voor jullie. Maar ik ben goddank vrij.
— Pieter Waterdrinker (@WaterdrinkerP) 2 december 2016
@ArjenFortuin @NRC_Boeken Ik zeg U, meneer Fortuin: Kome er 'n Trump-revolutie in de letteren! Heb Céline, Hermans en Houellebcq achter mij.
— Pieter Waterdrinker (@WaterdrinkerP) 2 december 2016
@NRC_Boeken @ArjenFortuin En überhaupt: je kan beter dood zijn dan geprezen te worden in NRC. De mensen die nooit iets hebben meegemaakt.
— Pieter Waterdrinker (@WaterdrinkerP) 2 december 2016
@NRC_Boeken @ArjenFortuin Kom eens één dag hier! Dan weet je dat er ook 'n wereld buiten de grachtengordel bestaat. Vooral ook literair.
— Pieter Waterdrinker (@WaterdrinkerP) 2 december 2016
Welterusten! De gracht in met @NRC_Boeken pic.twitter.com/gdcLq67vXu
— Pieter Waterdrinker (@WaterdrinkerP) 2 december 2016
@NRC_Boeken We kennen elkaar, we eten met elkaar, we neuken elkaar. Maar jullie dagen zijn geteld! De revolutie bereikt de letteren.
— Pieter Waterdrinker (@WaterdrinkerP) 2 december 2016
Voornemen: nog wat leven, liefde, vriendschap, een paar romans en nooit meer één woord in @NRC_Boeken pic.twitter.com/0x6c4HzzLE
— Pieter Waterdrinker (@WaterdrinkerP) 2 december 2016
@geertenmaria @TheodorHolman @ArjenFortuin NRC neukt gewoon eigen vriendjes in de kont. En iedereen zwijgt. Uit angst. Kome er 'n opstand!
— Pieter Waterdrinker (@WaterdrinkerP) 2 december 2016
@geertenmaria @TheodorHolman @ArjenFortuin Jan Salie woont in Moskou, noch in Syracuse. Die woont vlak bij De Bijenkorf.
— Pieter Waterdrinker (@WaterdrinkerP) 2 december 2016
@NRC_Boeken Nee hoor, ga nu maar slapen. Liklakei van de grachtengordel…
— Pieter Waterdrinker (@WaterdrinkerP) 2 december 2016
@toefjaeger Stemmen, maar wij bepalen op wie…
— Pieter Waterdrinker (@WaterdrinkerP) 3 december 2016
Het is begrijpelijk waarom ‘Poubelle’ van Waterdrinker niet is genomineerd voor de ECI-literatuurprijs en op geen enkel ‘kwaliteitslijstje’ voorkomt. Veel juryleden en makers van z.g. kwali-teitslijstjes behoren n.l. tot de kaste van ‘goedkant mensen’ die menen het moreel- en cultureel gelijk aan hun kant te hebben.
Deze ambrozijn drinkende elite beschouwt de wereld vanaf hun Amsterdamse Olympus, verdeelt onderling de subsidies, de mooiste baantjes en bepaalt wat goed is voor het lezend volk.
Waterdrinker’s ‘Poubelle’ houdt deze elite een ontmaskerende spiegel voor die de tijd waarin wij leven op op fenomenale wijze reflecteert. Het is een duivelachtig spiegelbeeld dat doet denken aan het beeld dat Dorian Gray ziet als hij het schilderij dat Basil Hallward van hem heeft gemaakt, aanschouwt. (‘The Picture of Dorian Gray’ van Oscar Wilde )
Het schilderij van Dorian Gray verenigt al het menselijk kwaad in zich en wordt uiteindelijk vernie-tigd. Het is dus zeer begrijpelijk dat de culturele elite, die zich weerspiegeld ziet en ontmaskerd wordt in Waterdrinker’s Poubelle, zijn uiterste best zal doen dit spiegelbeeld, of wel de roman, te ontkennen en te vernietigen. In het kielzog daarvan volgt de schrijver.
De reactie en frustratie van de schrijver op twitter is begrijpelijk en meer dan terecht. Al eerder heeft een deel van dezelfdeelite een poging tot karaktermoord op Waterdrinker ondernomen via de media. Dit als gevolg van het feit dat Waterdrinker de tonnen aan overheidssubsidie die in het kader van het Oekraine referendum naar “Raam op Rusland” (-een clubje Ruslandkenners, met o.a. de (ex) NCR journalisten Hubert Smeets en Laura Staring) ging, had aangestipt. Met middelen die rechtstreeks uit het handboek van de voormalige KGB gegrepen lijken te zijn, heeft het pro-Oekraine kamponlangs gepoogd de ‘Ruslandkenner’ Waterdrinker, die al twintig jaar in Moskou woont en werkt en een groot aanzien geniet onder binnen- en buitenlandse collega’s, in diskrediet te brengen en kapot te maken.
Fragmenten uit een van de Russische tv-programma’s, waarin Waterdrinker optrad, zijn verknipt en verdraaid om de ’Ruslandkenner’ Waterdrinker bewust een oor aan te naaien. De rancune is blijkbaar groot.
Nepotisme? Vanuit Waterdrinkers perspectief gezien is deze kwalificatie meer dan terecht. Vanuit het perspectief de vele kwalitatief goede schrijvers die evenmin op de lijstjes van literaire jury’s en de lijstjes van de boekenpauzen voorkomen, zou deze kwalificatie even begrijpelijk zijn.
Met lede ogen moeten zij aanzien dat jaar na jaar dezelfde auteurs, die inmiddels zelf tot het literaire establishment zijn gaan behoren, voorkomen op de lijstjes die de culturele elite en hun coterie
blijkbaar alleen maar te hoeven xeroxen. Kritiek hierop vanuit de hoek van schrijvers valt niet snel te verwachten, omdat zij voor hun succes in grote mate afhankelijk zijn van dezelfde elite. Kritiek leveren is in dat geval gelijk aan literaire zelfmoord.
Revolutie? Ook dit oppert Waterdrinker misschien wel terecht. Het is niet ondenkbaar dat de lezer klaar is met de literaire- en culturele elite die bepaalt wat hij wel en niet mag lezen. Schrijvers zijn dat waarschijnlijk al veel langer. De lont is in het kruitvat gezet. Het wachten is op de ontploffing.
Leestip 1
Onder de kerstboom mag ‘Poubelle’ natuurlijk niet ontbreken. ‘Poubelle’ is een van de belangrijkste boeken van het jaar. De lezers van ’De Literaire Toerist’ (@literatoer) , een forum met ruim 10.000 volgers, heeft Waterdrinkers boek zelfs uitgeroepen tot het beste boek van het jaar.
Op een fenomenale en aangrijpende wijze wordt een beeld geschetst van het huidige tijdgewricht. Als een waar cineast voert Waterdrinker ons naar de plaatsen die een rol spelen in onze moderne
geschiedenis. De roman speelt zich af in de periode voorafgaande aan en volgend op de vliegramp met de MH17 in Oekraine.’Poubelle’ is een grote, internationale roman, die alle zekerheden van de op zichzelf gerichte westerse mens aan het wankelen brengt. Is er nog hoop? is er nog liefde? Is er nog toekomst in het avondland?
Leestip 2
Lees ook eens Waterdrinker’s ‘Montagne Russe’ (Arbeiders Pers, 2007) en vergelijk dat eens met het bekroonde ‘Het brilletje van Tsjechov’ van NRC hoofdredacteur boeken en Ruslandkenner op afstand, Michiel Krielaars. (Atlas Contact, 2014)
Het boek van Krielaars dat zeven jaar na Waterdrinker’ s ’Montagne Russe’ verscheen, is won-derwel qua idee, vorm en inhoud meer dan een tweelingbroer van Waterdrinker’s pennenvrucht. Waterdrinker’s boek werd destijds onwaardig geacht en vrijwel direct na het verschijnen wegge-spoeld door het riool onder het Rokin.
En misschien ook nog leestip 3: De Correspondent (2015) van Pieter Waterdrinker, ook een heerlijk en prachtig geschreven boek , maar dat laatste hoeft eigenlijk niet vermeld.