Nieuws: De intiemste brieven van James Baldwin blijven nog 20 jaar in de kluis
Het archief van de Afro-Amerikaanse schrijver James Baldwin is verworven door het Schomburg Center for Research in Black Culture, onderdeel van de New York Public Library. Dat schrijft Jennifer Schuessler in een interessant artikel in The New York Times.
Jammer genoeg blijven de vele persoonlijke brieven, waaronder die aan zijn broer David en de schilder Lucian Happersberger (‘the one true love story of my life’), nog minimaal twintig jaar in de kluis. Biografen en onderzoekers krijgen van de familie vaak geen toestemming om te citeren uit de persoonlijke brieven van Baldwin.
Er is een wel aardige biografie over Baldwin verschenen van James Campbell (die Baldwin persoonlijk kende): Talking at the Gates, maar dit is niet de diepgravende en uitgebreide biografie die Baldwin verdient. En voor zo’n boek zullen de biografen toch gebruik moeten kunnen maken van de brieven. Daarop is het helaas dus nog even wachten, net als op een uitgave van de brieven.
Gelukkig zijn er zijn essays en romans nog die niets aan actualiteit en urgentie hebben ingeboet. Ook in onze contemporaine wereld is James Baldwin een belangrijke gids, daarom spoor ik (wederom) de Nederlandse uitgeverijen aan zijn werk opnieuw in Nederlandse vertaling uit te geven, want zoals Schuessler schrijft: ‘His moment is now.’
Afbeelding: De in 2004 ter gelegenheid van de 80ste geboortedag van James Baldwin in de Verenigde Staten uitgebrachte postzegel.
‘Urgentie’, wat een jeukwoord is dat. Iets is urgent als je met panne langs de weg staat of vreselijk moet poepen. Urgent is alles wat niet tijdloos is, wat in het grote geheel irrelevant is, het pond suiker nog gauw even voor de winkel sluit. James Baldwin zal toch beter verdienen.