Proza: Bram Esser – De sollicitant (2)
Crime scene cleaner
Heijmans huisontruiming/ crime scene cleaning en lijkvinding
Keenstraat 17,
3044 CD Rotterdam
betreft: crime scene cleaner
Geachte heer Heijmans,
Niet iedere verhuizer is een crime scene cleaner. U wel. Waar sommige verhuizers de grens trekken – een paar dozen verplaatsen is oké, maar een lijk gaat te ver – daar hanteert u de meest brede definitie van wat een verhuizing behelst, namelijk een gebouw ontdoen van al haar betekenis, hoe gruwelijk die ook is. Dat neemt me voor u in.
Ik heb altijd architect willen worden omdat je met het vormgeven van ruimtes de voorwaarde van geluk schept. Maar dat is een misverstand. Er staat veel kantoorruimte leeg en niemand wordt uiteindelijk gelukkig van dode stenen. Er is genoeg gebouwd. Je kunt dus beter volle gebouwen ontdoen van hun ballast. Ze leegtrekken en opleveren zodat er weer geleefd kan worden. De architect vertegenwoordigt de dood terwijl de verhuizer juist voor het leven staat, het nieuwe begin.
De moordenaar is in zekere zin ook een architect. Wat hij doet, het plegen van een moord, is een bij uitstek ruimtelijke ingreep. Wat eerst een woonkamer of keuken was, wordt ineens een plaats delict. De crime scene cleaner probeert deze daad ruimtelijk weer ongedaan te maken. Daarom wil ik voor u werken, omdat ik voor het leven kies en niet voor de dood. De crime scene cleaner zorgt niet alleen voor de fysieke hygiëne, maar ook voor de mentale hygiëne. Hij helpt het spook van de dood te verdrijven.
U schrijft dat er niets ergers bestaat dan een lijk te vinden dat al een paar weken in een appartement ligt, maar dat durf ik te betwijfelen. U zegt ook dat de crime scene cleaner empathie moet hebben. Maar dat vind ik onzin. Empathie voor het huis allicht. Het huis moet schoongewassen worden van het kwaad, maar je kan toch geen empathie hebben voor de betrokkenen? Dan kan je wel voor de hele wereld empathie hebben en dat gaat nu eenmaal niet. Ook crime scene cleaners hebben rust aan hun kop nodig. Denkt u dat een chirurg het verschrikkelijk vindt om een been af te zetten ? Welnee! Hij bespreekt De Wereld Draait Door terwijl hij de zaag hanteert. Een geamputeerd been wordt in de medische wereld overigens emotioneel afval genoemd, een mooi begrip dat ik graag meeneem naar de wereld van de crime scene cleaner.
Wat eens een lopend en ademend mens was, is na diens dood toch gewoon afval, emotioneel afval misschien, maar evengoed afval en dat moet opgeruimd worden. Hopelijk worden we het snel met elkaar eens over de arbeidsvoorwaarden. Ik kan alvast niet wachten om met de ozoncleaner in de weer te gaan en net als de Ghostbusters, de hele stad te ontdoen van haar rondwarende spoken en plakkerige en besmette geschiedenis.
Hoogachtend, Bram Esser
(foto: via Pexels, CC0)