Gigolo

Betreft: gigolo

Geachte heer/mevrouw,

Ik ben op een moment in mijn leven aanbeland waarop ik zonder omhaal kan zeggen: ik ben er klaar voor om mijzelf weg te geven en wel aan de bemiddelde vrouw op leeftijd. Mijn vriendin Nicolette de Vries, kwam niet meer bij toen ik haar over mijn plannen vertelde. U moet weten dat ik al een tijdje aan het solliciteren ben en zij gelooft er niet meer in. ‘Gigolo is een fysiek beroep,’ zei ze spottend,’ kijk nou eens naar jezelf in de spiegel.’ Dat heb ik gedaan en toegegeven; er kan her en der wel wat verspijkerd worden.

Enerzijds lijk ik mager met een ingevallen borstkas en uitstekende botten, anderzijds heb ik juist weer een buikje dat geaccentueerd wordt door mijn ingezakte houding. Mijn fysieke voorkomen is een eigenaardige mix tussen graatmager en iets te dik. Maar wie weet dat dit bij sommige vrouwen extra in de smaak valt.

Toch moet ik een kanttekening maken bij de opmerking van Nicolette de Vries. Het fysieke aspect van het werk dat een Gigolo doet, wordt schromelijk overschat. Het gaat in de eerste plaats om verleiden. Met het juiste licht en de juiste woorden kan je een vrouw in vervoering brengen en wie eenmaal in vervoering is, staat op de drempel van een kosmos aan genot. Dan doet de uiterlijke verschijning van de genotsverschaffer er nauwelijks nog toe.

Wat we ook niet moeten vergeten is dat ik mij met name richt op de wat oudere carrièrevrouw die nooit tijd heeft gehad om een gezin te stichten en nu troost zoekt. Ik denk aan vrouwen als Louise O. Fresco, gepassioneerde intellectuelen die zich ook niet blindstaren op het fysieke aspect van hun bedpartner of per se een ‘sixpack’ eisen op de plek waar normaal de buik zit. Persoonlijk vind ik Louise heel aantrekkelijk en ik denk dat zij er ook wel van houdt om gewoon lekker in bed te kletsen. Strelen en kletsen, dat is al een heel mooi begin. Daarna zien we wel weer verder.

Nicolette de Vries is niet zo geïnteresseerd in mijn gedichten of de lieve woordjes. Zij wil stevig beetgepakt worden. Misschien dat we om die reden wel wat uit elkaar zijn gegroeid; zij houdt van het fysieke contact, ik houd meer van de illusies en de woorden. Toch blijven we om verschillende redenen toch samenwonen. In de eerste plaats zou ik niet weten waar ik heen moet. Ik heb geen werk en geen eigen huis. Daarom wil ik ook de escortwereld in. In de slaapkamer van een klant voel ik me thuis.

Ondanks dat ik weet dat illusie heel belangrijk is en dat je met strelen een heel eind komt, ben ik niet te beroerd geweest om ook verder te kijken. Uit mijn vooronderzoek is gebleken dat het verleiden vandaag de dag steeds vaker geschied met de zweep. Dat komt door de populaire boekenreeks Vijftig tinten grijs. Sm en bondage zijn volstrekt salonfähig geworden door deze kitschlectuur.

In The Pleasure Store aan de Schieweg in Rotterdam sprak ik met eigenaresse Roos. Ze vertelde dat de eerste hulp van het ziekenhuis steeds vaker te maken krijgt met slachtoffers van amateuristisch gebruik van de zweep en andere werktuigen. ‘Wie wil beginnen met sm moet dat zeer zorgvuldig opbouwen. Je kan je sekspartner niet meteen op een middeleeuws schavot binden en met een zweep bewerken, dat is gevaarlijk,’ vertelde Roos.

Ze liet me haar naaiatelier zien in de kelder. Hier maakt ze, heel ambachtelijk, leren kostuumpjes voor bepaalde feesten. Ook was dit de showroom van de lederen zwepen.

Volgens Roos begint het sm-gebeuren met de floggers. Een flogger is een zweepje met meerdere veters waar knoopjes of puntjes aan zitten. Als je het stadium van het floggen bent gepasseerd kom je aan bij de vernedering en daarvoor heb je de whips, of te wel de zwepen, nodig. Als je die allemaal in volgorde van heftigheid hebt afgewerkt, is de cane aan de beurt. Dat is een bamboe rietje van anderhalve meter lang en behoort tot een buitencategorie martelwerktuig. Als je die op een gezonde manier wilt gebruiken, ben je wel weer vijf jaar ervaring verder.

Er viel ook nog wel het een en ander te lachen. Roos pakte een toeter waarop stond: horn if you are horny. Toeteren als je geil bent. Ze toeterde even en ik keek haar vragend aan, maar er is niks gebeurd. Jammer, want ze was een oudere vrouw en ik had graag even willen oefenen in het naaiatelier.

Aan de oudere dame in goeden doen zou ik willen zeggen: ‘Laten we eerst eens een hapje eten om te zien of het klikt.’ Tijdens het diner kunnen we een stappenplan opstellen om te bepalen hoe we willen dat onze relatie zich zal ontwikkelen. Een slaaf-meesterescursus in het naaiatelier van The Pleasure Store Rotterdam behoort tot de mogelijkheden. Het kost slechts vijftig euro voor een middag en er komt dan een echte meesteres om uitleg te geven. Geen overbodige luxe.

De zweepslag moet de pijn van het dagelijks leven tijdelijk overschreeuwen, zoals de koude kraan de pijn van de verbrande vinger tijdelijk overschreeuwt, maar het moet wel subtiel gebeuren. Het is niet de bedoeling dat we op onze eerste date al naar de eerste hulp moeten voor een hechtpleister. Niets zo ontnuchterend als het harde licht van een behandelkamer.

Overigens houd ik het niet voor onmogelijk dat ik na opgedane ervaring in de escortbranche bij Nicolette de Vries weer een snaar weet te raken. Ik zei al dat zij wat meer van het fysieke type is en liever wat minder woorden ziet en wat meer actie. Over een tijdje weet ik precies hoe ver ik een lichaam kan pijnigen zonder dat het scheurt. Dat is prettig want zolang ik Nicolette de Vries tevreden houd, heb ik tenminste een dak boven mijn hoofd.

Een handkus van Dodo de freelance gigolo.

Ps: Mijn artiestennaam, Dodo, verwijst naar de vogel die zich op Mauritius keer op keer heeft laten doodknuppelen voor het genot van anderen.

(foto via Klinkin, Pixabay, CC0 1.0)